Ποιο είναι το σημαντικότερο θέμα των τελευταίων ημέρων; Οι χρεώσεις των τραπεζών. Για την ακρίβεια, οι χρεώσεις για την ανάληψη από ATMs κάποιου τρίτου παρόχου ή άλλης τράπεζας. Ένα θέμα που ήρθε στην επιφάνεια εκ νέου μετά την απόφαση της Τράπεζας Πειραιώς να πουλήσει τη συντριπτική πλειοψηφία των ATM της που δεν είναι σε φυσικό κατάστημα.
Αλλά δεν ήταν το μόνο θέμα που σχετίζεται με τις προμήθειες. Είδαμε την Επιτροπή Ανταγωνισμού να στρέφεται κατά του Skroutz μετά από καταγγελία 10 εταιρειών, οι οποίες, όπως λένε οι πληροφορίες, δεν θέλουν να αλλάξει το σύστημα προμηθειών του γνωστού marketplace.
Πρακτικά, το Skroutz οδεύει προς ένα μοντέλο που πληρώνεται με βάση τις αγορές τις οποίες διευκολύνει και όχι με βάση τα clicks που στέλνει προς ένα ηλεκτρονικό κατάστημα. Αλλά κάποια e-shops προτιμούν το παλιό σύστημα και κατηγορούν το Skroutz για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης.
Επίσης, δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που υπήρχε έντονη κριτική στις πλατφόρμες παραγγελιών φαγητού, για τις προμήθειες και τις χρεώσεις που είχαν. Οπότε γενικώς υπάρχει ένα θέμα!
Θέλω να ξεκινήσω από το εξής: προσωπικά θεωρώ ότι σε πολλές περιπτώσεις οι προμήθειες και οι χρεώσεις είναι υπερβολικές. Ειδικά των τραπεζών, οι οποίες είναι στιγμές που σε κάνουν να μη θες να τις χρησιμοποιήσεις. Ή πολύ απλά σε στρέφουν σε neobanks τύπου Revolut.
Αντίστοιχα, θα πρέπει να πω ότι υπάρχουν περιπτώσεις που οι πλατφόρμες εμφανίζονται με ένα στυλ του τύπου «έτσι θέλουμε το μοντέλο και αν σου αρέσει». Αυτού του τύπου οι συμπεριφορές δεν δείχνουν και τόσο καλή επιχειρηματική πρακτική.
Από την άλλη πλευρά, δεν γίνεται να είναι τα πάντα δωρεάν! Το είχαμε ζήσει με τα μεταφορικά στις ηλεκτρονικές παραγγελίες που από εκεί που ήταν στο μηδέν «εκτοξεύτηκαν» στα 5 ή ακόμη και στα 7 ευρώ! Δεν είναι σωστό να πηγαίνουμε από το ένα άκρο στο άλλο. Χρειάζεται μια λογική προσέγγιση. Και, επίσης, καλό είναι οι επιχειρήσεις να ξέρουν ότι έχουν και αυτές μερίδιο ευθύνης για το πως «εκπαιδεύουν» τους πελάτες τους. Είναι ωραίο να δηλώνεις ότι δεν χρεώνεις για τα μεταφορικά για να πάρεις νέους πελάτες, αλλά τί θα γίνει όταν το σταματήσεις;
Γενικώς, στην Ελλάδα δεν υπάρχει αυτή η νοοτροπία του συνολικού κόστους χρήσης, του αποκαλούμενου και TCO (total cost of ownership). Να θυμηθώ ιστορίες με εταιρείες πληροφορικής που πωλούσαν συσκευές και λύσεις χωρίς να ενημερώνουν τον πελάτη για το κόστος υποστήριξης μετά την πώληση, ή επιλέγοντας να αναφέρουν ότι θα προσφέρουν εφ’ όρου ζωής υποστήριξη. Τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά για όλες τις πλευρές. Αλλά στην Ελλάδα δίνουμε έμφαση στο κομμάτι των πωλήσεων και ουχί στον τομέα της κερδοφορίας. Δηλαδή, μας ενδιαφέρει να γράφουμε πωλήσεις και... βλέπουμε για τα κέρδη. Ή μας ενδιαφέρει να γράφουμε πελάτες αλλά μην βλέπουμε το κόστος απόκτησης αυτών. Και καταλήγουμε να γκρινιάζουμε για τις προμήθειες και τις χρεώσεις.
