Επωνύμως…

Η γενική αίσθηση που υπάρχει είναι πως η περίοδος της πανδημίας έδωσε σημαντική ώθηση στο ηλεκτρονικό εμπόριο, με τις επιχειρήσεις -κάθε μεγέθους- να στρέφονται προς το συγκεκριμένο κανάλι πωλήσεων και να συνεχίζουν να το υποστηρίζουν και να το αξιοποιούν και μετά την επιστροφή στην κανονικότητα.

Όμως, αν δει κανείς τα στοιχεία που δημοσίευσε πρόσφατα η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) μπορεί να θεωρήσει ότι αυτό δεν ισχύει. Πολύ απλά γιατί η ΕΛΣΤΑΤ, η οποία πραγματοποιεί ετήσιες έρευνες, αναφέρει ότι το 2022 το 18,9% των επιχειρήσεων που απασχολούν 10 άτομα και άνω, έλαβε παραγγελίες μέσω ιστοσελίδας ή ειδικών εφαρμογών ή μέσω EDI, όταν το αντίστοιχο ποσοστό το 2021 ήταν στο 21,4%. Άρα, υπήρξε μείωση.

Όμως, αν δει κανείς λίγο πιο αναλυτικά τα νούμερα, καταλαβαίνει ότι η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική. Κατ’ αρχάς, γιατί το δείγμα ήταν μεγαλύτερο το 2022 (39.360 επιχειρήσεις έναντι 35.623 το 2021) αν και τα απόλυτα νούμερα επίσης δείχνουν μία μικρή μείωση, καθώς φέτος οι επιχειρήσεις που έκαναν online πωλήσεις ήταν 7.472 έναντι 7.637 πέρσι.

Αυτό που είναι σημαντικό, είναι η αξία των πωλήσεων. Συγκεκριμένα, ο κύκλος εργασιών από online παραγγελίες διαμορφώθηκε το 2022 στο 6,9% των συνολικών πωλήσεων των επιχειρήσεων του δείγματος, όταν το 2021 ήταν στο 5,8%. Και η αύξηση σε απόλυτα νούμερα είναι ακόμη πιο εντυπωσιακή, δεδομένου ότι τα online έσοδα έφθασαν στα 20,5 δισ. ευρώ έναντι 13,3 δισ. ευρώ, μία αύξηση της τάξεως του 54,5%, η οποία είναι εντυπωσιακή.

Θα αναρωτηθεί κανείς τι συμβαίνει. Η πιθανότερη εξήγηση είναι απλή: οι καταναλωτές, μετά την επιστροφή στην κανονικότητα, θέλησαν να επιστρέψουν εν μέρει στις αγορές μέσω φυσικών καταστημάτων γιατί το είχαν ανάγκη και για ψυχολογικούς λόγους. Κάτι που φαίνεται και από τα στοιχεία έτερης έρευνας της ΕΛΣΤΑΤ, που έδειξε ότι στο α’ τρίμηνο του 2022 το ποσοστό των Ελλήνων χρηστών του Διαδικτύου ηλικίας 16-74 ετών που έκαναν online αγορές ήταν στο 53,2%, όταν στο α’ τρίμηνο του 2021 ήταν στο 58,3%. Δηλαδή, είχαμε μία μείωση της τάξεως των 5,1 ποσοστιαίων μονάδων. Όμως, αν η σύγκριση γίνει με το α’ τρίμηνο του 2020, πριν δηλαδή ξεκινήσουν τα μέτρα αντιμετώπισης της COVID-19, όταν το ποσοστό χρήσης ήταν στο 47,8%, έχουμε μία σημαντική αύξηση της τάξεως των 5,5 ποσοστιαίων μονάδων!

Πρακτικά, οι καταναλωτές δεν εγκατέλειψαν τις online αγορές. Προτίμησαν απλώς να κάνουν αγορές και σε φυσικά καταστήματα. Και ταυτόχρονα αύξησαν την αξία των αγορών τους στις online συναλλαγές τους. Αυτό είναι μία άλλη ανάγνωση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ, που είναι εξίσου ενδιαφέρουσα.

Ίσως το πιο σημαντικό συμπέρασμα να είναι πως το ηλεκτρονικό εμπόριο πήρε μεν ώθηση, αλλά όχι αυτή που νομίζαμε. Και επιπλέον, υπάρχουν πολλές επιχειρήσεις που στράφηκαν μεν στα online κανάλια, αλλά προτίμησαν να επιστρέψουν στα «παραδοσιακά» και να εγκαταλείψουν τα ψηφιακά. Κάτι που πρέπει να δημιουργήσει έναν μικρό προβληματισμό.

Ενδεχομένως, το online να μην είναι για όλους. Αλλά υπάρχουν πολλές ακόμη επιχειρήσεις που μπορούν να το αξιοποιήσουν. Και θα πρέπει να το κάνουν πριν βρεθούν μπροστά σε δυσσάρεστες εκπλήξεις. Γιατί οι συνήθειες των καταναλωτών αλλάζουν διαρκώς και αυτό που ζητούν είναι να έχουν πολλαπλές επιλογές. Και οι επιχειρήσεις θα πρέπει να τις προσφέρουν.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Μια από τις πολύ διαδεδομένες στις Βρυξέλλες ρήσεις, λέει (με μεγάλη δόση αλήθειας – θα καταλάβετε στη συνέχεια) ότι «οι Αμερικανοί καινοτομούν, οι Κινέζοι αντιγράφουν και οι Ευρωπαίοι νομοθετούν». Το πρώτο εξακολουθεί να ισχύει, το δεύτερο όχι και τόσο (οι Κινέζοι όντως αντέγραφαν στην αρχή -όπως και οι Ιάπωνες πολλές δεκαετίες νωρίτερα- αλλά… έμαθαν πια και πλέον πρωτοπορούν σε αρκετούς τομείς), το τρίτο ισχύει ολοένα και περισσότερο.

Οι Ευρωπαίοι κυρίως προσπαθούν να «συγυρίσουν» και να «τακτοποιήσουν», δημιουργώντας το κατάλληλο πλαίσιο (νομικό, εμπορικό, οικονομικό, ηθικό κι ό,τι άλλο χρειαστεί) τόσο τις καινοτομικές λύσεις και τις αναδυόμενες τεχνολογίες που προκύπτουν σε καθημερινή σχεδόν βάση, όσο κυρίως τα πρακτικά αποτελέσματα και τις συνέπειες από τη γενικευμένη χρήση τους, όχι μόνο εντός των ευρωπαϊκών συνόρων, αλλά και εκτός αυτών.

Ένα κλασικό παράδειγμα είναι αυτό του GDPR, της εγγυημένης βάσει κανονισμού (ο οποίος εφαρμόζεται από αρκετά χρόνια πλέον σε όλες τις χώρες-μέλη με αυστηρότητα και επιβολή τσουχτερών προστίμων στους παραβάτες), προστασίας της ιδιωτικότητας των χρηστών του Διαδικτύου. Ξεκίνησε μεν από την Ευρώπη, αλλά εφαρμόζεται σχεδόν σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς πρακτικά είναι αδύνατο να υπάρχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά, όσον αφορά στη λειτουργία των διεθνών επιχειρήσεων και οργανισμών – άλλα για τις ευρωπαϊκές χώρες κι άλλα για την Ασία ή την Αμερική. 

Η ευρωπαϊκή πρωτοπορία, που εκδηλώνεται με τη δημιουργία πλαισίων βασισμένων στις αξίες της «γηραιάς ηπείρου», έχει αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη σπουδαιότητα τα τελευταία δυο-τρία χρόνια, καθώς η πανδημία επιτάχυνε λειτουργώντας ως δραστικότατος καταλύτης τις εξελίξεις και η ζωή μας συνεχίζει να περνάει -καθώς η μετάβαση δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί, αν ολοκληρωθεί ποτέ- από offline σε online. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός των πάντων είναι μια από τις πιο ‘hot’ έννοιες σήμερα κι αυτή η τάση θα διατηρηθεί επί τουλάχιστον μια πενταετία, έως ότου περάσει στη νέα εποχή σημαντικό ποσοστό οργανισμών και επιχειρήσεων… Αλλά, εμείς, οι χρήστες, τι δικαιώματα έχουμε πλέον, στο καθεστώς της νέας κανονικότητας, και ποιος θα μας τα υποδείξει;

Για άλλη μια φορά, λοιπόν, η Ευρώπη πρωτοπορεί: στις 15 Δεκεμβρίου, πριν από λίγες μόλις ημέρες, η πρόεδρος της Επιτροπής, Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν, η πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ο Τσέχος πρωθυπουργός, Πετρ Φιάλα, εκ μέρους του Συμβουλίου, υπέγραψαν τη διακήρυξη δικαιωμάτων και αρχών, που θα κατευθύνει τον Ψηφιακό Μετασχηματισμό στην ΕΕ και «θα γίνει το σημείο αναφοράς σχετικά με το τι προωθεί και υπερασπίζεται η Ευρώπη σ’ αυτόν τον τομέα». Στη σχετική ανακοίνωση των Βρυξελλών τονίζεται ότι «στόχος είναι να αποτελέσει τον οδηγό για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και για τις επιχειρήσεις κατά την ενασχόλησή τους με νέες τεχνολογίες.

Τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που κατοχυρώνονται στο νομικό πλαίσιο της ΕΕ, καθώς και οι ευρωπαϊκές αξίες που εκφράζουν οι αρχές της, θα πρέπει να γίνονται σεβαστά στο Διαδίκτυο, όπως γίνονται ήδη εκτός αυτού. Μόλις εγκριθεί απ’ όλα τα μέρη, η διακήρυξη θα καθορίσει επίσης την προσέγγιση για τον ψηφιακό μετασχηματισμό που θα προωθήσει η ΕΕ σε ολόκληρο τον κόσμο». Η επισήμανση για την παγκόσμια διάσταση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας δεν αφήνει πολλά περιθώρια για τους επόμενους στόχους…

Το σχέδιο της διακήρυξης καλύπτει βασικά δικαιώματα και αρχές του ψηφιακού μετασχηματισμού, όπως η θέση των ανθρώπων και των δικαιωμάτων τους, που μπαίνουν στο επίκεντρο του ψηφιακού μετασχηματισμού, η στήριξη της αλληλεγγύης και της συμπεριληπτικότητας, η διασφάλιση της ελευθερίας επιλογής στο Διαδίκτυο, η ενθάρρυνση της συμμετοχής στον ψηφιακό δημόσιο χώρο, η αύξηση της ασφάλειας, της προστασίας και της χειραφέτησης των ατόμων και η προώθηση της βιωσιμότητας του ψηφιακού μέλλοντος. Που συνοδεύονται, βεβαίως, από οικονομικά προσιτή ψηφιακή συνδεσιμότητα υψηλής ταχύτητας παντού και για όλους, καλά εξοπλισμένες αίθουσες διδασκαλίας και εκπαιδευτικούς με ψηφιακές δεξιότητες, απρόσκοπτη ψηφιακή πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες, ασφαλές ψηφιακό περιβάλλον για τα παιδιά, δικαίωμα στην αποσύνδεση εκτός ωραρίου εργασίας, πληροφόρηση σχετικά με τον αντίκτυπο των ψηφιακών προϊόντων στο περιβάλλον και έλεγχο τόσο του τρόπου με τον οποίο χρησιμοποιούνται τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, όσο και για τους τελικούς αποδέκτες τους.

Πότε θα γίνουν όλα αυτά; Όσο πιο γρήγορα ενσωματωθεί η διακήρυξη στα εθνικές πολιτικές των χωρών-μελών, με οδηγό πάντα τους στόχους της Ψηφιακής Πυξίδας 2030, στην οποία οι ίδιες συμφώνησαν στην αρχή της δεκαετίας. Θετικές εξελίξεις αυτές, λοιπόν… Είθε να έχουμε όλοι μια καλύτερη χρονιά!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Πόσο σημαντικό είναι το YouTube στην digital marketing στρατηγική των ελληνικών επιχειρήσεων; Αυτό σκεφτόμουν την περασμένη Τετάρτη παρακολουθώντας μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ομιλία στο πλαίσιο εκδήλωσης της Sleed. Η Άννα Τσώνη από την Google έκανε αναφορά σε ορισμένα στοιχεία για το YouTube στην Ελλάδα και είναι πραγματικά ενδιαφέρον σε πόσο σημαντικό μέσο έχει εξελιχθεί και για τη χώρα μας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε η κ. Τσώνη, οι ενεργοί χρήστες στην Ελλάδα φθάνουν τα 6,5 εκατομμύρια, ενώ το YouTube είναι η δεύτερη πιο δημοφιλής μηχανή αναζήτηση πίσω από τη… Google. Το νούμερο είναι αρκετά μεγάλο αν σκεφτεί κανείς ότι μόνο το Facebook θα μπορούσε να πει κανείς ότι έχει μεγαλύτερο αριθμό χρηστών, όσον αφορά στα social media. Και συζητιέται πόσοι εξ αυτών είναι πραγματικά ενεργοί...

Επιπλέον, ο μέσος ημερήσιος όρος παρακολούθησης έχει φθάσει πλέον τα 45 λεπτά, όταν πριν από ένα χρόνο ήταν στα 30 λεπτά. Άρα σημαίνει ότι παρακολουθούμε πολλά videos στο YouTube σε καθημερινή βάση. Και σε περίπτωση που δεν είσαι συνδρομητής στο YouTube Premium, τότε είναι υποχρεωτικό να βλέπεις διαφημίσεις. Όπερ σημαίνει ότι οι διαφημίσεις έχουν μεγαλύτερη απήχηση εκεί παρά στην τηλεόραση. Ακόμη και αν το μέσο σού δίνει τη δυνατότητα να πατήσεις «παράλειψη» μετά από 5 δευτερόλεπτα (ή λίγο παραπάνω αν ο διαφημιζόμενος έχει πληρώσει) και πάλι η διαφήμιση έχει την προσοχή του θεατή στο YouTube.

Το κλειδί, είναι είτε να προβάλλεις όλο το μήνυμά σου σε 5 (ή 7-8) δευτερόλεπτα ή να κρατήσεις το ενδιαφέρον των θεατών. Οι περισσότερες διαφημίσεις είναι οι ίδιες με εκείνες στην τηλεόραση και αυτό είναι ίσως κάτι που πρέπει να αλλάξουν οι διαφημιζόμενοι. Το YouTube δεν είναι τηλεόραση αλλά είναι περισσότερο ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης που διαθέτει αρκετό interactivity. Συν ότι μπορείς να δεις video clips όπου και αν είσαι ακόμη και από το κινητό σου. Και αυτό είναι παράμετρος που πρέπει να λάβουν υπόψιν τους οι εταιρείες που το επιλέγουν.

Μία άλλη ενδιαφέρουσα παράμετρος είναι πως 3 εκ. Έλληνες βλέπουν YouTube στην τηλεόραση τους! Καταρχάς, αυτό σημαίνει ότι οι «έξυπνες» τηλεοράσεις φθάνουν στα 3 εκατ. στην Ελλάδα που είναι αρκετά μεγάλο νούμερο. Όμως, είναι και μία ευκαιρία, καθώς δίνει τη δυνατότητα στους διαφημιζόμενους να διαφοροποιήσουν τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τους καταναλωτές τους.

Γενικότερα, το YouTube είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι η προσέγγιση σε κάθε μέσο πρέπει να είναι διαφορετική. Το YouTube δεν είναι τηλεόραση, αλλά θέλει να προσαρμοστείς σε αυτό. Και αν το κάνεις, τότε τα ποσοστά επιτυχίας αναμένεται να είναι πολύ υψηλότερα.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το ημερολόγιο το κοίταξες; Μέσα Δεκέμβρη και δεν έχεις γράψει ακόμα κάτι για τα μελλούμενα, τις προβλέψεις των ειδικών (και μη) για τον επόμενο χρόνο; Πάει, χάλασες κι εσύ… είναι σαν να σας ακούω να με ψέγετε, που δεν τηρώ τις παραδόσεις – εκείνες που θέλουν τις τελευταίες ημέρες του χρόνου να σφύζουν από γνώμες, απόψεις, κρίσεις και συγκρίσεις σχετικά με αυτά που θα μας βρουν το ερχόμενο (τουλάχιστον, γιατί ο χρόνος μπορεί μεν να τρέχει, όμως οι εξελίξεις δεν σταματούν μόλις λήξει το «επίμαχο») δωδεκάμηνο. Δεκτός ο ψόγος, αλλά ομολογώ ότι φέτος τα πράγματα είναι κάπως παράξενα…

Άλλες χρονιές, τέτοια εποχή, στον διεθνή Τύπο γινόταν ένας κακός χαμός από προβλέψεις – ο ένας το μακρύ του, ο άλλος το κοντό του, συχνά με απόψεις τόσο διαφορετικές, που η μια κοίταγε την ανατολή κι η άλλη τη δύση – πολυμορφία και πολυφωνία. Φέτος, λες κι όλα συρρικνώθηκαν! Λίγες οι προβλέψεις κι ακόμα λιγότερες οι αποστάσεις μεταξύ τους, σε τέτοιο βαθμό που να αναρωτιέσαι τι συμβαίνει…

Όχι πως δεν υπάρχουν εξηγήσεις, βέβαια: φέτος, περισσότερο από ποτέ άλλοτε τελευταία, στον χώρο των Τεχνολογιών Πληροφορικής & Επικοινωνιών υπάρχουν κάποιες σταθερές, το νερό δείχνει να έχει μπει στο αυλάκι – δεν υπάρχουν αμφισβητήσεις ως προς τις βασικές, τουλάχιστον, κατευθύνσεις. Είναι πιά ξεκάθαρο πως -ελέω πανδημίας, που επιτάχυνε τις εξελίξεις- πορευόμαστε προς τον ψηφιακό μετασχηματισμό των πάντων, προς την ψηφιοποίηση της καθημερινότητάς μας, η οποία -με δεδομένο τον απομακρυσμένο και υβριδικό χαρακτήρα της εργασίας, αν και η «μπίλια» δεν έχει κάτσει ακόμα στο πώς και πόσο- σίγουρα περνάει από το cloud, το ‘υπολογιστικό νέφος’, επί το ελληνικότερο.

To μέλλον προβλέπεται «νεφελώδες», λοιπόν, αυτό είναι σίγουρο. Με ποια μορφή; θα δείξει – ουσιαστικά, με ό,τι βολεύει τον καθένα. Καθώς οργανισμοί και επιχειρήσεις έχουν ο καθένας τις δικές του ανάγκες, είναι ευνόητο πως θα υπάρχουν και αντίστοιχα «μείγματα», ως απάντηση. Άλλοι θέλουν τα δεδομένα τους (όλα ή κάποια) κοντά τους, on-premise, άλλοι συμβιβάζονται με ό,τι προσφέρει το public cloud, άλλοι προτιμούν τις υβριδικές λύσεις κι άλλοι ψάχνουν τη σιγουριά στο multicloud. Απ’ όλα έχει ο δικτυακός «μπαξές» και η επιλογή δική σας… Το σίγουρο είναι αυτό που λέει ο τίτλος κι όσο πιο γρήγορα ολοκληρωθεί η μετάβαση στο cloud, τόσο ταχύτερα θα έρθουν τα οφέλη, άρα και η απόσβεση του συχνά σημαντικού κόστους.

Μια καλή και αρκετά ολιστική ιδέα του πού πάμε και τι μας περιμένει τους επόμενους μήνες, βρήκε ο οικοδεσπότης σας στη φετινή (14^η στη σειρά) ετήσια έρευνα της εταιρίας συμβούλων Deloitte, σχετικά με τα Tech Trends, τις βασικές τεχνολογικές τάσεις που θα σημαδέψουν τη ζωή μας. Κι όπως θα περιμένατε, το συμπέρασμά της είναι ότι τα ψηφιακά «εργαλεία» που έχουμε πλέον στη διάθεσή μας έχουν φτάσει σε υψηλό επίπεδο πολυπλοκότητας το οποίο, όμως, δεν αποτελεί αρνητικό στοιχείο όσον αφορά στη φιλικότητα προς τους χρήστες -το αντίθετο, μάλιστα, συμβάλλει στη βελτίωση της εμπειρίας τους. Προφανώς, σε όλα παίζει πλέον κρίσιμο ρόλο η ενσωμάτωση του περί την Τεχνητή Νοημοσύνη οικοσυστήματος, ιδιαίτερα ό,τι έχει να κάνει με Μηχανική Μάθηση, χάρη στην οποία οι κάθε λογής μηχανές σχεδόν γνωρίζουν τι ζητάμε και φροντίζουν πριν από εμάς για εμάς.

Στις σημαντικές τάσεις η έρευνα περιλαμβάνει το multicloud, που ήδη αναφέραμε, το οποίο θεωρεί ότι είναι ακόμα αρκετά περίπλοκο στην εφαρμογή του αλλά θα βρει τον δρόμο του, «προσφέροντας απεριόριστες δυνατότητες», το metaverse (που παραμένει ο μεγάλος άγνωστος) αλλά και το οικοσύστημα της εκτεταμένης (XR) πραγματικότητας.

Αυτά, όμως, υπήρχαν ως τάσεις και πέρυσι - στις πιο «φρέσκες» προσθήκες, η Deloitte περιλαμβάνει την ανακατανομή των ρόλων στη δομή των επιχειρήσεων, ώστε να είναι ευκολότερη η προσαρμογή στο διαθέσιμο έμψυχο υλικό, την ακόμα μεγαλύτερη αξιοποίηση του Blockchain (αν και όχι όσον αφορά στον κόσμο των κρυπτονομισμάτων, όπου το τοπίο παραμένει θολό), αλλά και την «αναγέννηση» των mainframe, σε διαφορετικό ρόλο – ως super-computers, που θα αποτελούν την «καρδιά» πίσω από εφαρμογές ΑΙ.

Τέλος, οι αναλυτές της καλής εταιρίας κάνουν ειδική μνεία στο θέμα της εμπιστοσύνης του κοινού, που οι τεχνολόγοι όχι μόνο πρέπει να αποκαταστήσουν (In tech we trust, ένα καλό motto), αλλά και να συντηρούν διαρκώς, καθώς αποτελεί τον θεμέλιο λίθο για την επιτυχία όλων όσων δημιουργούν. Με το καλό να τα δεχτούμε, λοιπόν…         

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Την περασμένη εβδομάδα είχα την ευκαιρία να βρεθώ στο Λας Βέγκας και στο re:invent 2022, τη μεγαλύτερη ετήσια εκδήλωση της Amazon Web Services, εκ των κολοσσών, ως γνωστόν, στο χώρο του cloud. Μία εκδήλωση με πολλές ανακοινώσεις, όσον αφορά σε νέα εργαλεία και καινούριες λύσεις, αλλά και ένα αρκετά ξεκάθαρο μήνυμα, τουλάχιστον όπως το προσέλαβα: το cloud είναι για όλους. Και όχι μόνο το cloud, αλλά και το machine learning και γενικότερα όλες οι ψηφιακές λύσεις.

Η AWS επεδίωξε να δείξει ότι το cloud δεν είναι για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που δεν έχουν τη δυνατότητα να έχουν τις δικές τους ομάδες πληροφορικής που θα στήνουν τις πληροφοριακές υποδομές τους. Αλλά ακόμη και μεγάλοι οργανισμοί και εταιρείες μπορούν να το αξιοποιήσουν. Και έφεραν μία σειρά από παραδείγματα με εταιρείες -κολοσσούς όπως η BMW και η Engie. Αλλά και παραδείγματα όπως η ουκρανική κυβέρνηση, που αξιοποίησε το cloud προκειμένου να μπορέσει να συνεχίσει να λειτουργεί. Αν και το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα ήταν μάλλον η -επίσης- ουκρανική τράπεζα Privatbank, που μετέφερε όλες τις εφαρμογές και τα δεδομένα της στο cloud μέσα σε διάστημα 45 ημερών!

Πέραν αυτού, όμως, η AWS προωθούσε την έννοια της ευελιξίας και της απλότητας. Οι νέες λύσεις έχουν ως στόχο να διευκολύνουν τη «συνεργασία» μεταξύ των διαφορετικών πλατφορμών που χρησιμοποιούνται μέσα σε μία επιχείρηση. Και να δώσουν τη δυνατότητα σε κάποιο στέλεχός της να δημιουργήσει ακόμη και αλγοριθμικά μοντέλα για εφαρμογές machine learning, χωρίς να γνωρίζει να γράφει κώδικα.

Αυτός ο «εκδημοκρατισμός» της τεχνολογίας δεν είναι κάτι καινούριο. Αντίστοιχες κινήσεις βλέπουμε και στο κομμάτι του software, αλλά και του web development. Η Microsoft προωθεί το αποκαλούμενο "low code /no code" όπου το ΑΙ χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει κανείς εφαρμογές -όχι, φυσικά κάτι ιδιαίτερα σύνθετο- ακόμη και εάν δεν ξέρει από προγραμματισμό.

Αντίστοιχα, στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου υπάρχουν μία σειρά από πλατφόρμες που δίνουν τη δυνατότητα σε κάποιον που απλά έχει βασικές ψηφιακές δεξιότητες να στήσει εύκολα, γρήγορα και απλά ένα ηλεκτρονικό κατάστημα. Μπορεί να μην είναι το e-shop που θα εντυπωσιάσει τον επισκέπτη, αλλά συνήθως είναι ένα ηλεκτρονικό κατάστημα που είναι εύχρηστο και λειτουργικό. Και χωρίς να απαιτεί σημαντικές επενδύσεις. Φυσικά, αν θες το κάτι παραπάνω και τη διαφοροποίηση, χρειάζεται να συνεργαστείς με εταιρείες και ανθρώπους που γνωρίζουν από web development, αλλά αν θες κάτι πιο απλό, μπορείς να το κάνεις και μόνος σου.

Η τάση αυτή έχει και μία άλλη διάσταση: αντιμετωπίζει το πρόβλημα έλλειψης του εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού. Από τη στιγμή που γίνεται πιο εύκολο να δημιουργήσεις μία τέτοια λύση, χρειάζεσαι και λιγότερους εξειδικευμένους ανθρώπους, τους οποίους, έχει γίνει πλέον πολύ δύσκολο να βρεις. Και αν τους βρεις, έχουν αρχίσει να γίνονται και ιδιαίτερα ακριβοί. Και η αγορά -σε παγκόσμιο επίπεδο- προσπαθεί να βρει μία «ισορροπία» όσον αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα. Ο «εκδημοκρατισμός» που αναφέρουμε, ίσως είναι μία λύση σε όλο αυτό το ζήτημα.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ένα από τα «καλά» (τα εισαγωγικά μπαίνουν μονάχα για να δείξουν ότι αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη, που πάντως μοιράζονται και πολλοί άλλοι, αλλά και για να τονίσει περισσότερο την αντίθεση με τον πόνο και τη δυστυχία για πολλούς) που άφησε πίσω της η πανδημία, είναι αναμφισβήτητα η καταφυγή μας στην ψηφιακή τεχνολογία, για να αντιπαλέψουμε με τη βοήθειά της τα δεινά και να βρούμε νέες λύσεις, τόσο για τις παλιές ανάγκες, όσο και για τις καινούριες που προέκυψαν.

Ανάμεσα στις τελευταίες, ο φόβος της επαφής με τους συνανθρώπους μας και τα αντικείμενα που αυτοί αγγίζουν, μας έκανε -μεταξύ των πολλών μέτρων αποτροπής της διάδοσης του ιού, τουλάχιστον στις φούριες της επιδημίας- να φοράμε προστατευτικές μάσκες, να πλένουμε ή να απολυμαίνουμε συχνά τα χέρια μας, αλλά και να καταφεύγουμε στη λύση των ανέπαφων πληρωμών για να ολοκληρώσουμε τις αναγκαίες αγορές, στην καθημερινότητά μας. Κι αν τα δυο πρώτα μέτρα εφαρμόζονται μεν σήμερα, αλλά όχι πολύ φανατικά, το τρίτο -όπως όλα δείχνουν- όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά μάλλον έχει απογειωθεί…

Χρεωστικές και πιστωτικές κάρτες γνωρίζουν τα τελευταία χρόνια «πιένες», τα POS αποτελούν πλέον καθεστώς παντού (από παραδοξότητα και αιτία στραβοκοιτάγματος εκ μέρους του μαγαζάτορα, προηγουμένως), ενώ -κι αυτό είναι χαρακτηριστικό δείγμα των καιρών- ραγδαία είναι η αύξηση των mobile payments, των πληρωμών μέσω κινητού. Κι αυτό, προφανώς, δεν συμβαίνει μονάχα ‘στη χώρα όπου ανθεί φαιδρή πορτοκαλέα’, αλλά παντού.

Πρόσφατη μελέτη της εταιρίας ερευνών Juniper Research προβλέπει ότι, με τις επενδύσεις επιχειρήσεων και οργανισμών στον ίδιο χώρο να φουντώνουν, μέσα στα δυο επόμενα χρόνια οι χρήστες εφαρμογών ανέπαφων πληρωμών θα ξεπεράσουν το 1 δισεκατομμύριο παγκοσμίως, σημειώνοντας σχεδόν κατακόρυφη αύξηση (το ραγδαίο, που λέγαμε) κατά 60% από τους 782 εκατ. χρήστες φέτος.

Γιατί αυτό; Απλώς, γιατί πλέον μπορούν! Η ανάλυση της Juniper δείχνει ως πιθανούς λόγους αφενός την ευκολία που γνώρισαν (και εκτίμησαν δεόντως) οι χρήστες, αξιοποιώντας τη δυνατότητα ανέπαφων πληρωμών του κινητού τους, στη διάρκεια της πανδημίας, αφετέρου τη μεγάλη αύξηση των εν χρήσει κινητών τελευταίας τεχνολογίας που, στη συντριπτική τους πλειοψηφία επιτρέπουν το Mobile Banking, ενώ είναι εφοδιασμένα και με αισθητήρα NFC, ο οποίος εξακολουθεί να είναι χρήσιμος σε πολλές περιπτώσεις.

Εκτιμά, δε, ότι η διείσδυση τέτοιων συσκευών στις αναδυόμενες αγορές θα φτάσει την επόμενη διετία ακόμα και στο 99%, αγγίζοντας δηλαδή το απόλυτο, πολύ περισσότερο που, στην αντικατάσταση των μετρητών από ανέπαφες πληρωμές έρχονται να ρίξουν το βάρος τους κι άλλες εναλλακτικές και φιλικές προς τον χρήστη προτάσεις, όπως οι άτοκες δόσεις στο πλαίσιο σχημάτων όπως το Buy Now Pay Later.

Κι ακόμα δεν φτάσαμε (αν φτάσουμε ποτέ, τελικά) σε εντελώς ανατρεπτικές καταστάσεις, όπως αυτή που δοκιμάζει τα τελευταία χρόνια η Amazon, στα (λίγα, ακόμα – κάτω από δέκα) φυσικά καταστήματα λιανικής (κάτι μεγαλύτερο από mini market, αλλά εντελώς αυτοματοποιημένο) που έχει ανοίξει με το εμπορικό σήμα Amazon Go, στις ΗΠΑ. Δεν είναι κάτι καινούριο, οι δοκιμές ξεκίνησαν το ’17 (μάλιστα, modules της σχετικής τεχνογνωσίας διατίθενται πλέον και εκτός εταιρίας, σε ενδιαφερόμενους retailers) και συνεχίζονται έκτοτε με αμείωτο ρυθμό, αλλά μας το θύμισε στη διάρκεια πρόσφατου workshop, ανώτερο στέλεχος της Amazon Web Services στην Ελλάδα.

Με δυο λόγια, για όσους δεν το έχουν ξανακούσει, οι πελάτες μπορούν να μπουν στο Amazon Go επιδεικνύοντας στην είσοδο ως «ταυτότητα» το κινητό τους, να πάρουν από τα ράφια ό,τι χρειάζονται και απλώς να βγουν χωρίς άλλη διαδικασία και κυρίως καθυστέρηση. Ένα «δάσος» από κάμερες στην οροφή του καταστήματος και αισθητήρες στα ράφια «αντιλαμβάνονται» τι αγοράστηκε (ακόμα κι αν μετακινήθηκαν προϊόντα σε άλλο ράφι) και χρεώνει απευθείας τον λογαριασμό του χρήστη, χωρίς να χρειαστεί να περάσει από ταμείο. Σε περίπτωση ένστασης από τον πελάτη (πχ. μια λανθασμένη χρέωση), η διαφορά λύνεται άμεσα και φιλικά, με τη βοήθεια του ίδιου του συστήματος (υποθέτω, με μια λογική αντίστοιχη του «ποδοσφαιρικού» VAR)…

Δεν φτάσαμε ως εκεί ακόμα, αλλά πού ξέρεις; Καλομελέτα κι έρχεται, που λέει ο λαός – για την ώρα, καλές είναι κι οι ανέπαφες πληρωμές, που μας γλυτώνουν από την ταλαιπωρία και το άγχος των μετρητών…      

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 οτιδήποτε είχε μπροστά το «e-» έμοιαζε με κάτι «εξωτικό». Μιλούσες για e-commerce και σε κοιτούσαν λίγο περίεργα. Ασχολιόσουν με το Διαδίκτυο και η πρώτη ερώτηση που σου έκαναν ήταν «τι είναι τούτο;». Έλεγες ότι θα στείλεις ένα e-mail και η αντίδραση ήταν λίγο περίεργη.

Από τότε, φυσικά, τα πράγματα έχουν εξελιχθεί πολύ. Το e-commerce αποτελεί βασικό κομμάτι της καθημερινότητας κάθε είδους και μεγέθους επιχειρήσεων. Τo e-mail είναι κάτι που ελέγχουμε διαρκώς. Έχουμε φθάσει πλέον να το ελέγχουμε ακόμη και όταν είμαστε μέσα στο αυτοκίνητο και η κίνηση μας κρατά σταματημένους. Το e-marketing, ή digital marketing, είναι επίσης κάτι που απασχολεί όλες τις επιχειρήσεις.

Γενικότερα, οτιδήποτε έχει τη λέξη ηλεκτρονικό και οτιδήποτε «e-» είναι κάτι που επηρεάζει την καθημερινότητά μας, τόσο σε επαγγελματικό όσο και προσωπικό επίπεδο. Και ίσως θα πρέπει να σταματήσουμε να διαφοροποιούμε τα ηλεκτρονικά από τα φυσικά κανάλια. Ίσως, ήρθε η ώρα να καταργήσουμε το «e-».

Από μία έννοια, τα ψηφιακά κανάλια πωλήσεων έχουν πλέον πλήρως «αναμιχθεί» με τα φυσικά κανάλια. Δεν υπάρχει και τόσο μεγάλη διαφοροποίηση. Τόσο για την επιχείρηση, η οποία μιλά για omnichannel προσέγγιση, όσο και για τον καταναλωτή. Τα όρια μεταξύ φυσικού και ηλεκτρονικού καταστήματος, θα έλεγε κανείς ότι είναι όλο και πιο δυσδιάκριτα. Ιδίως από τη στιγμή που βλέπουμε τους καταναλωτές να χρησιμοποιούν όλα τα κανάλια για το αγοραστικό ταξίδι τους. Βλέπουμε τους καταναλωτές να ξεκινούν από το site για να επιλέξουν το προϊόν που θα αγοράσουν, ή το ακριβώς ανάποδο. Ή να πηγαίνουν από το ένα στο άλλο συνέχεια. Διάκριση, όμως, δεν υπάρχει απολύτως καμία και αυτό είναι το πιο σημαντικό στοιχείο.

Το ίδιο και στο marketing και στη διαφήμιση, όπου φυσικά και online κανάλια επίσης «διαπλέκονται» τόσο πολύ μεταξύ τους, που δε βλέπεις και πολύ τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ τους.

Οπότε, η ερώτηση είναι απλή: έχει νόημα να κάνουμε λόγο για e-commerce ή πρέπει να μιλάμε «σκέτα» για εμπόριο; Το digital marketing μήπως θα έπρεπε να λέγετε απλά marketing;

Η απάντηση είναι ότι προς το παρόν χρειάζεται λίγο να περιμένουμε, μέχρι να φτάσουμε στην πλήρη κατάργηση. Γιατί ακόμη υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις επιχειρήσεων και καταναλωτών, που δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει πλήρως πόσο κοντά έχουν έρθει τα φυσικά με τα ψηφιακά καταστήματα. Τα φυσικά με τα ψηφιακά κανάλια πωλήσεων και προώθησης προϊόντων. Το «συμβατικό» με το ψηφιακό μάρκετινγκ. Αλλά δεν απέχουμε και πολύ από τη στιγμή που το e-business θα γίνει σκέτο business.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Οι ειδήμονες το γνωρίζουν και -σε κάθε ευκαιρία- το αναφέρουν: κάθε γενιά κινητής τηλεφωνίας έχει ένα κύκλο ζωής που διαρκεί περίπου μια δεκαετία, άντε λίγο πριν (για την προετοιμασία) και λίγο μετά (για την «απόσυρση», στο σύνολο των καταναλωτών). Το 4G, για παράδειγμα, «έζησε» καλά και όπως του έπρεπε την προηγούμενη δεκαετία, όμως εκμέτρησε τον βίο του και χάνει συνεχώς έδαφος – περάσαμε πλέον στην εποχή του 5G.

Φουντώνει ολοένα περισσότερο η ζήτηση για τα νέα μοντέλα από τους χρήστες, με δέλεαρ τις υψηλές ταχύτητες και τις καινοτόμες υπηρεσίες κι εφαρμογές που κάνουν συνεχώς την εμφάνισή τους. Στην αγορά, οι τιμές των 5G συσκευών κινούνται ήδη σε λογικά και προσιτά στο ευρύ κοινό επίπεδα για τα μικρομεσαία μοντέλα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν και πανάκριβες συσκευές, των 1000+ €, που βέβαια προσφέρουν το κάτι παραπάνω από δυνατότητες…

Από το ένα σκέλος, λοιπόν, είμαστε καλυμμένοι – από το άλλο, των δικτύων, είμαστε; Γιατί, καλό είναι να έχεις μια καινούρια και σύγχρονη συσκευή, όμως, ακόμα καλύτερο να μπορείς να αξιοποιήσεις όλες της τις δυνατότητες. Μ’ άλλα λόγια, υπάρχει η αναγκαία κάλυψη από πλευράς δικτύων 5G; Τα δυο πρώτα χρόνια της δεκαετίας τα φάγαμε, μπαίνουμε πιά στο τρίτο… Υπάρχει, μας λένε οι γραφές – ως το τέλος του χρόνου θα καλύπτεται από τουλάχιστον από ένα δίκτυο κινητής το 80% της χώρας, με μόνη εξαίρεση κάποιες αγροτικές ή αραιοκατοικημένες περιοχές. Κατά ξηράν, λοιπόν, είμαστε καλυμμένοι. Κατά θάλασσα, αυτό επίσης ισχύει, αναλόγως του πού βρίσκεσαι – κοντά σε ακτές με κάλυψη, τα πράγματα είναι καλύτερα, μεσοπέλαγα δυσκολότερα έως καθόλου. Κατά αέρα, όμως;

Εκεί τα πράγματα, όπως είχαν ως σήμερα, ήταν σκούρα – όλοι γνωρίζουμε τις (αμφισβητούμενες, από πολλούς) απαγορεύσεις για χρήση κινητών στην καμπίνα εν ώρα πτήσης, με την επίκληση λόγων ασφαλείας. Όμως, από την άλλη, αρκετές αεροπορικές εταιρίες έχουν ήδη ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια να προσφέρουν τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες με την αξιοποίηση δορυφορικών εφαρμογών και «αλμυρό», είναι αλήθεια, τιμολόγιο.

Εδώ, λοιπόν, έχουμε τις τελευταίες ημέρες μια σημαντική εξέλιξη που μάλλον θα αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού: μόλις πριν από λίγες ημέρες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να αναθεωρήσει την εκτελεστική απόφασή της σχετικά με τη διάθεση φάσματος, «ελευθερώνοντας» για λογαριασμό των αεροπορικών εταιριών κάποιες συχνότητες τις οποίες μπορούν πλέον να αξιοποιήσουν για τη διάθεση 5G εν πτήσει και μάλιστα σε πλήρη κλίμακα: τηλεφωνικές κλήσεις, μηνύματα και δεδομένα.

Επιχειρηματολογώντας υπέρ αυτής της σημαντικής ανατροπής, που συνδυάστηκε με τη γενικότερη επέκταση του Wi-Fi στα επίγεια Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ο Επίτροπος αρμόδιος για την Εσωτερική Αγορά, Τιερί Μπρετόν, τόνισε πως «το 5G θα επιτρέψει την ανάπτυξη καινοτόμων υπηρεσιών και θα προσφέρει νέες ευκαιρίες στις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις. Δεν υπάρχει πλέον περιορισμός στις δυνατότητες τις οποίες προσφέρουν οι ταχύτατες και υψηλής χωρητικότητας συνδέσεις». Η απόφαση της Επιτροπής ουσιαστικά ανοίγει τον δρόμο για την σύνδεση καμπίνας και επιβατών -πάντα μέσω δορυφόρων καναλιών, τουλάχιστον στην αρχή- και μετά την εγκατάσταση ειδικού εξοπλισμού (pico-cells) στα αεροσκάφη, στα επίγεια δίκτυα 5G.

Πότε θα γίνει αυτό; σχετικά γρήγορα – οι συγκεκριμένες συχνότητες θα πρέπει να έχουν αποδοθεί στις αεροπορικές εταιρίες ως τις 30 Ιουνίου του 2023, ώστε να προχωρήσουν στην εγκατάσταση του σχετικού εξοπλισμού και τις αναγκαίες δοκιμές, πριν προσφερθεί αυτή η υπηρεσία στο κοινό, στις εντός Ευρώπης πτήσεις. Μια στιγμή, όμως… εκτός Ευρώπης, τι θα ισχύει; Πόσο δεσμεύει η απόφαση της Επιτροπής τις αεροπορικές εταιρίες εκτός της ηπείρου μας;

Θεωρητικά, δεν τις δεσμεύει – μάλιστα, ειδικά στις ΗΠΑ,  η αρμόδια Ομοσπονδιακή Υπηρεσία (η συνήθως «σκληρή» Federal Communications Commission), εμφανίζεται μάλλον απρόθυμη να επιτρέψει τις τηλεπικοινωνίες εν πτήσει, καθώς αντιμετωπίζει αντίδραση των αεροπορικών, που επικαλούνται -σωστά το μαντέψατε!- λόγους ασφαλείας και παρεμβολών μεταξύ 5G και καναλιών επικοινωνίας με τους πύργους ελέγχου…

Κρύο ή ζέστη, λοιπόν; Μάλλον κάτι ενδιάμεσο: όσα «ξένα» αεροσκάφη «πιάνουν» Ευρώπη θα εφοδιαστούν αργά ή γρήγορα με τον απαραίτητο εξοπλισμό και θα παρέχουν, επίσης, τις νέες, καινοτομικές υπηρεσίες, καθώς «είναι πολλά τα λεφτά, Άρη», για να θυμηθούμε την κλασική κινηματογραφική ατάκα, μέχρις ότου καταλήξουν σε κάποια συμφωνία το FCC και οι εταιρίες που αντιδρούν. Sky is the limit, είπατε; Not anymore!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Σε ένα πρόσφατο μονοήμερο ταξίδι στο Ηράκλειο της Κρήτης βρέθηκα μπροστά στον κίνδυνο να κλείσει το smartphone μου λόγω έλλειψης μπαταρίας. Μια έλλειψη που προκλήθηκε επειδή πολύ απλά, το αεροδρόμιο του Ηρακλείου (σ.σ. δεύτερο στην κίνηση αεροδρόμιο της χώρας) δεν είχε… πρίζες. Και εκεί είναι που άρχισαν να αναρωτιέμαι εκ νέου, αν το ηλεκτρικό ρεύμα είναι πιο σημαντικό από το Internet! Γιατί, είναι ουκ ολίγες φορές που έχω βρεθεί χωρίς σύνδεση στο Διαδίκτυο και αισθάνομαι ότι κάτι μπορεί να έχω χάσει.

Θα πει κανείς ότι είναι καλή η ψηφιακή «αποτοξίνωση» και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του. Όμως, σε έναν ιδιαίτερα διασυνδεδεμένο κόσμο, θες τελικά να έχεις τη δυνατότητα της σύνδεσης με τους ανθρώπους σου, τους συνεργάτες του και γενικά να έχεις επαφή με το τι συμβαίνει.

Ειδικά αν είσαι δημοσιογράφος την τρέχουσα δεκαετία, η συνεχής πρόσβαση στο Διαδίκτυο είναι αρκετά βασική παράμετρος. Αλλά δε σας κρύβω, ότι πολλές φορές θέλω και την «αποτοξίνωση». Μερικές φορές, τα αεροπορικά ταξίδια, στα οποία υποχρεωτικά κλείνεις την πρόσβαση στο Διαδίκτυο, αλλά και τη δυνατότητα να δέχεσαι κλήσεις, είναι ένα διάλειμμα που μου αρέσει.

Αυτό που δεν μου αρέσει, όμως, είναι να μην έχω την επιλογή να είμαι ή όχι συνδεδεμένος στο Διαδίκτυο. Και εκεί είναι που αισθάνομαι ότι το ηλεκτρικό ρεύμα είναι πιο σημαντικό. Όταν αναφέρομαι στο ηλεκτρικό ρεύμα, εννοώ και τη μπαταρία του smartphone, ή του υπολογιστή μου. Γενικότερα, η ηλεκτρική ενέργεια αποδεικνύεται ότι είναι πιο σημαντική από την ίδια την πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Πολύ απλά, γιατί χωρίς ενέργεια δεν μπορείς να έχει πρόσβαση.

Όταν υπάρχει διακοπή του ρεύματος στο σπίτι ή στη δουλειά, το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι αν θα μπορέσω να είμαι συνδεδεμένος στο Διαδίκτυο, καθώς το WiFi router δεν λειτουργεί πλέον. Και εκεί είναι που αρχίζω να αναρωτιέμαι για την μπαταρία του smartphone. Ψάχνω να βρω αν έχω ένα power bank φορτισμένο, για να μη βρεθώ προ κάποιας δυσάρεστης έκπληξης. Γιατί έχουμε φθάσει και σε ένα σημείο όπου εξαρτόμαστε πάρα πολύ από το smartphone μας.

Γυρίζοντας από το Ηράκλειο, με τη μπαταρία στο 25% και με το power bank να έχει «αδειάσει» σκεφτόμουν τι θα έκανα αν τελείωνε η μπαταρία. Την κάρτα επιβίβασης την είχα στο smartphone, την ταυτότητά μου επίσης και πορτοφόλι δεν κουβαλάω πλέον μαζί μου, γιατί πληρώνω με το smartphone. Τουλάχιστον, είχα το κλειδί του αυτοκινήτου και τα κλειδιά για το σπίτι. Και επίσης, ευτυχώς είχα προλάβει να βάλω βενζίνη στο αυτοκίνητο. Γιατί αν τελείωνε η μπαταρία του smartphone ούτε να ειδοποιήσω κάποιον φίλο να έρθει να με πάρει από το αεροδρόμιο -ή όπου με άφηνε το αυτοκίνητο- δεν θα μπορούσα να πάρω.

Τελικά, το smartphone είναι μεν ένα εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο, αλλά για καλό και για κακό, έχετε μαζί σας και ένα power bank πλήρως φορτισμένο. Ώστε να μη βρεθείτε μπροστά σε κάποια πραγματικά δυσάρεστη έκπληξη.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η πανδημία -το έχουμε γράψει και το έχουμε πει πολλές φορές, ως τώρα- λειτούργησε ως άμεσος και επιδραστικός καταλύτης, επιταχύνοντας εξελίξεις που, φυσιολογικά, θα χρειάζονταν πολλά χρόνια για να επιτευχθούν. Όμως, «ανάγκα και (όχι οι θεοί, αλλά) οι πολίτες πείθονται». Μέσα σε λίγες εβδομάδες κάναμε πραγματικά άλματα, όχι βήματα, προς έναν διασυνδεδεμένο κόσμο, όπου οι ψηφιακές εφαρμογές λύνουν πλέον πολλά προβλήματα της καθημερινότητάς μας, με τους χρήστες να εξοικονομούν σημαντικό χρόνο και χρήμα.

Η λέξη-κλειδί είναι, βέβαια, το «διασυνδεδεμένο», αφού υπηρεσίες, εφαρμογές, δράσεις και αντιδράσεις, όλες εντάσσονται σ’ έναν ψηφιακό τρόπο ζωής, με όχημα τις ενσύρματες ή ασύρματες τηλεπικοινωνίες, δηλ. τις οπτικές ίνες και την κινητή τηλεφωνία (4 ή 5G) κι όλη την υποδομή που υπάρχει, εκεί πίσω, συνδυασμένα με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, για να μας δώσουν τη δυνατότητα να επικοινωνούμε μεταξύ μας και να ανταλλάσσουμε δεδομένα.

Αυτό το τεράστιο οικοσύστημα, που απλώνεται σε κάθε γωνιά της Γης, βλέπουμε να στρέφεται τον τελευταίο καιρό και στον ουρανό, το διάστημα. Όχι πως δεν το είχαμε βάλει και πριν στον «λογαριασμό» -τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους έχουμε από πάρα πολλές δεκαετίες- όμως, το είδος τους είναι πλέον διαφορετικό και η αξιοποίησή τους εντονότερη.

Ένα ακόμα «λιθαράκι» προς αυτή την κατεύθυνση ήρθε να προσθέσει μόλις την περασμένη εβδομάδα η Ευρωπαϊκή Ένωση, ανακοινώνοντας την τελική τριμερή συμφωνία (ανάμεσα σε Επιτροπή, Συμβούλιο Υπουργών, Ευρωκοινοβούλιο) για χρηματοδότηση και ανάπτυξη τα αμέσως επόμενα χρόνια ενός ολοκληρωμένου, «δικού μας» συστήματος δορυφορικών επικοινωνιών, με την επωνυμία IRIS² (από τη μυθολογική Ίριδα, μαντατοφόρο των Θεών), που ελπίζεται να καλύψει τις ανάγκες της «γηραιάς ηπείρου» για τις επόμενες δεκαετίες.

Κι αυτό το «δικού μας» έχει ιδιαίτερη σημασία, σε μια εποχή όπου τα θέματα στον χώρο της κυβερνοασφάλειας εξακολουθούν να είναι ανοικτά και «φλέγοντα». Ένα καθαρά ευρωπαϊκό και απόλυτα ελεγχόμενο σύστημα «ενδο-επικοινωνίας» μπορεί να μας προσφέρει την πολυπόθητη απεξάρτηση από άλλους, μη-Ευρωπαίους παρόχους, παράλληλα με την απαιτούμενη, κρίσιμη για τη λειτουργία των θεσμών υποδομή, αλλά και την «παραμονή» των όποιων μυστικών μας -πάντα σε μια ασφαλή πλατφόρμα κρυπτογράφησης- στην Ευρώπη.

Εξ ου και η βιασύνη, που είναι φανερή στην ανακοίνωση των Βρυξελλών: Το σύστημα θα πρέπει να ξεκινήσει τη λειτουργία του (έστω και πιλοτικά) μέσα σε δυο χρόνια, ως το 2024, και να τεθεί σε πλήρη λειτουργία ως το 2027 – πολύ «σφικτό» πρόγραμμα, καθώς αφενός γιατί πρέπει να υπάρξουν αντίστοιχες εγκρίσεις από τις χώρες-μέλη, αφετέρου γιατί βάσει προδιαγραφών, το 30% του προϋπολογισμού των 6 δισ. € (τα 2,4 δισ. από την ΕΕ, τα υπόλοιπα από άλλους φορείς και τον ιδιωτικό τομέα) πρέπει να υλοποιηθεί από νεοφυείς και μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Στο προσωπικό blog του, ο Επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς, Τιερί Μπρετόν, χαιρέτησε την περασμένη Πέμπτη, με διθυραμβική ανάρτηση, την «ιστορική» απόφαση για τη δημιουργία του τρίτου (μετά τους Galileo και Copernicus) σχηματισμού ευρωπαϊκών δορυφόρων «για καλό σκοπό», ο οποίος θα αποτελέσει «στρατηγική διαστημική υποδομή», επιβεβαιώνοντας το ρόλο της ηπείρου μας ως σημαντικής διαστημικής δύναμης. Για να συμπληρώσει ότι κύριο αντικείμενο του IRIS², που θα αξιοποιεί την αιχμή της τεχνολογίας στους λίγες δεκάδες δορυφόρους του, θα είναι οι διακυβερνητικές υπηρεσίες και οι αμυντικές εφαρμογές, με την κάλυψη (εκτός από το σύνολο της Ευρώπης) να επεκτείνεται επίσης στη Βόρεια Αφρική.

Παραδέχθηκε, βέβαια, ότι το διάστημα αποτελεί ένα «ολοένα και πιο κορεσμένο γεωστρατηγικό περιβάλλον» (υπονοώντας, ότι με το IRIS² η Ευρώπη ‘βάζει πόδι’ και εκεί, με μια συμβολική, αλλά και απολύτως πρακτική κίνηση), αλλά απέφυγε να αναφερθεί στη διαμάχη που έμμεσα θα ξεσπάσει «υποβρυχίως», με τους ιδιώτες οι οποίοι προσφέρουν σήμερα ανάλογες υπηρεσίες, με τους δικούς τους δορυφορικούς σχηματισμούς, και στην Ευρώπη, διασυνδέοντάς την με τον υπόλοιπο κόσμο. Συγκεκριμένα με τη Starlink του Elon Musk, την OneWeb του Eutelsat και την Kuiper του Jeff Bezos της Amazon, που συνεχίζουν να διευρύνουν με εκατοντάδες δορυφόρους τη δυναμικότητά τους και τις υπηρεσίες τους.

Για «connected space battle» μου μυρίζει το πράγμα – άσε που, πλέον, χρειαζόμαστε «διαστημική τροχαία», εκεί έξω, με τόσους δορυφόρους (και διαστημικά σκουπίδια) να περιφέρονται γύρω από τον πλανήτη μας, κάνοντας δυσκολότερη τη ζωή των αστρονόμων και των ερευνητών…  

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]