Επωνύμως…

Για ένα ηλεκτρονικό κατάστημα, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να γίνει γνωστό στο ευρύ κοινό. Τα marketplaces έχουν αποδειχθεί ότι μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά στην ενίσχυση της αναγνωρισιμότητας ενός eshop, αλλά σε αυτή την περίπτωση πρέπει η επιχείρηση να είναι πολύ προσεκτική με τις επιλογές στις τιμές που προσφέρει, αλλά και να προσέχει πολύ τις αξιολογήσεις που λαμβάνει από τους καταναλωτές.

Όμως, η παρουσία σε ένα marketplace δεν είναι αρκετή. Χρειάζεται να υπάρχει στρατηγική όσον αφορά στο μάρκετινγκ προκειμένου να μπορέσει ένα eshop να καταφέρει να μπει σε μία αρκετά υψηλή θέση στη λίστα των επιλογών των καταναλωτών στους οποίους απευθύνεται. Κάτι που σημαίνει ότι χρειάζεται να δώσει ιδιαίτερη προσοχή και στον τομέα των μέσω κοινωνικής δικτύωσης. Και εκεί αρχίζει να υπάρχει μία ακόμη πρόκληση: σε πόσα social media και ποια θα πρέπει να επενδύσει ένα eshop;

Η πραγματικότητα είναι πως ο αριθμός των social media που είναι αρκετά δημοφιλή έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Παλιά, το Facebook ήταν εκεί που έμπαιναν άπαντες. Τώρα, υπάρχει και το Instagram, το TikTok ανεβαίνει διαρκώς, το LinkedIn είναι εξαιρετικά δημοφιλές σε ένα διόλου ευκαταφρόνητο κοινό, ενώ υπάρχουν και μέσα όπως το Pinterest που έχουν τους δικούς τους φανατικούς οπαδούς.

Είναι προφανές ότι είναι δύσκολο για μία μικρού μεγέθους επιχείρηση να επενδύσει στην παρουσία της σε όλα αυτά τα μέσα. Το ιδανικό είναι να έχει παρουσία παντού, αλλά χρειάζεται κανείς να διαθέτει πόρους, τεχνογνωσία και συνεργάτες, προκειμένου να το καταφέρει. Κάτι που προφανώς δεν είναι καθόλου απλό. Γι’ αυτό και χρειάζεται να επιλέξει.

Η σωστή τακτική είναι να επιλέξει με βάση το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Οι πιο μικρές ηλικίες δείχνουν μία προτίμηση στο Instagram και το TikTok. Όμως, το Instagram αρχίζει πλέον να κερδίζει έδαφος και σε μεγαλύτερες ηλικίες που το θεωρούν ως ένα πιο «ευχάριστο» μέσο. Την ίδια στιγμή, η παντοκρατορία του Facebook αμφισβητείται μεν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει το δικό του κοινό.

Γενικώς, χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα προσεκτικός. Γιατί κάθε μέσο απαιτεί και διαφορετικό περιεχόμενο. Στο Instagram, για παράδειγμα, χρειάζεσαι καλές φωτογραφίες και γενικότερα οπτικό υλικό. Στο TikTok πρέπει να επενδύσεις σε παραγωγές short videos. Κάτι που έχει κόστος, όπως είναι προφανές.

Για μία εταιρεία με νεανικά ρούχα, Instagram και TikTok πρέπει να είναι πρώτες επιλογές. Για μία εταιρεία που κινείται, για παράδειγμα, στο χώρο των ανταλλακτικών αυτοκινήτων, ίσως το Facebook να παραμένει το κατάλληλο μέσο. Γενικώς, πρέπει πρώτα να καθορίσεις το κοινό σου και στη συνέχεια να επιλέξεις το μέσο που θα αξιοποιήσεις.

Μία συμβουλή: μην αγνοείτε το LinkedIn. Είναι ένα μέσο, το οποίο μπορεί να θεωρείται πιο σοβαρό και όχι ιδανικό για πώληση προϊόντων, αλλά για υπηρεσίες είναι μία εξαιρετική περίπτωση. Συν το ότι είναι ένα μέσο που πρέπει να έχεις τη δική σου σελίδα και να έχεις περιεχόμενο εκεί που να δείχνει πόσο σοβαρή εταιρεία είσαι. Πολλοί καταναλωτές προσφεύγουν εκεί προκειμένου να ελέγξουν αν το eshop στο οποίο βρήκαν αυτό που θέλουν είναι πραγματικά σοβαρό και αξιόπιστο. Γιατί, μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν πλέον πολλές περιπτώσεις που καταναλωτές έχουν βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Και τα παθήματα γίνονται μαθήματα.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το είχαμε συνηθίσει σκεπασμένο με ολόκληρα βουνά από χιόνια, αφού ως τώρα χειμώνα μονάχα τη βλέπαμε αυτή τη μικρή ορεινή ελβετική πόλη των 10.000 κατοίκων που της έμελλε να γίνει διάσημη από τo 1971, όταν τη διάλεξε ο οραματιστής μηχανικός και οικονομολόγος Κλάους Σβαμπ, για να ιδρύσει εκεί το ετήσιο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ.

Για το Νταβός, ο λόγος, βεβαίως, που φέτος ξανάδαν κόσμο τα δρομάκια του (και τα πανάκριβα καταστήματά του, ας μην ξεχνάμε κι αυτόν τον σημαντικό παράγοντα), μόνο που αυτή τη φορά -ελέω πανδημίας- αντί για Γενάρη, το Φόρουμ έγινε πριν από λίγες ημέρες, τον Μάιο.

Αυτή ήταν, όντως, μια σημαντική διαφοροποίηση, αλλά όλα τα άλλα -το εγνωσμένο κύρος των συμμετεχόντων, οι μεγάλες προσωπικότητες ως keynote speakers, τα «καυτά» θέματα του σήμερα και του αύριο που συζητήθηκαν και, κυρίως, οι επαφές και η δικτύωση που έγινε στους χώρους του Φόρουμ και γενικότερα στην περιοχή, ήταν «μια από τα ίδια», αν όχι και πιο αναβαθμισμένα. Και, βέβαια, τα ρεπορτάζ και οι αναλύσεις που ακολούθησαν από τους συναδέλφους–εκπροσώπους των ΜΜΕ, ανέδειξαν πλήθος ενδιαφέροντα θέματα, όπου -φυσικά- η ψηφιακή τεχνολογία και οι εφαρμογές της έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο.

Απ’ όλα αυτά, όπως παρουσιάστηκαν στη διεθνή ειδησεογραφία εκείνων των ημερών, ο οικοδεσπότης σας ξεχώρισε δυο – τρία θέματα για να σας τα παρουσιάσει, περισσότερο ως «τροφή για σκέψη». Όπως, για παράδειγμα, το θέμα των δεδομένων με τα καλά και τα κακά του, που ανέδειξε το Axios. Στα πρώτα, τα καλά, όλοι είμαστε ευχαριστημένοι με τα αυτόνομα οχήματα, τις ταχύτατες επίγειες και δορυφορικές συνδέσεις, τις χρήσιμες εφαρμογές, αλλά επίσης την τεράστια και πανταχού παρούσα εγκατεστημένη βάση των αισθητήρων (λέγε με ΙοΤ) που μετράνε, καταγράφουν, επεξεργάζονται τοπικά (λέγε με Edge) και στέλνουν, όπου δει, τόνους δεδομένων, για εμάς, τις συνήθειές μας και τις όποιες δραστηριότητες στις οποίες συμμετέχουμε στην καθημερινότητά μας, με μια λεπτομέρεια που συχνά τρομάζει… 

Όλα αυτά τα δεδομένα -θεωρητικά, τουλάχιστον- βοηθάνε την κοινωνία και τον άνθρωπο, μας δίνουν χρήσιμα στοιχεία και προβλέψεις σε πλήθος τομείς, μας προειδοποιούν για σεισμούς και ακραία καιρικά φαινόμενα, για την υγεία τη δική μας, των μηχανών που χρησιμοποιούμε (ο κλάδος της προβλεπτικής συντήρησης κερδίζει συνεχώς έδαφος, έναντι της «παραδοσιακής» προληπτικής) και του πλανήτη πάνω στον οποίο ζούμε. Όμως, από την άλλη -όπως τονίζει και το Axios- δίνουν στις απανταχού κυβερνήσεις περισσότερες ευκαιρίες να κατασκοπεύουν τους πολίτες τους, γνωρίζοντας ποιος κάνει κάτι πού, πότε και γιατί. Το σχετικό λογισμικό (λέγε με spyware) αυξάνει και πληθύνεται στην αγορά, όντας σχεδόν ελεύθερα διαθέσιμο τόσο σε κυβερνήσεις, όσο και σε ιδιώτες.

Στο Νταβός αυτό συζητήθηκε, με τους υπέρμαχους της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να επισημαίνουν ότι πρέπει να υπάρξει ειδικό πλαίσιο, τόσο για τον έλεγχο της διάθεσης spyware, όσο και για την απαγόρευση (πχ. μέσω αξιοποίησης της κρυπτογραφημένης -έτσι κι αλλιώς- τεχνολογίας blockchain, για την αποθήκευση δεδομένων) χρήσης των προσωπικών δεδομένων των πολιτών για σκοπούς διαφορετικούς από εκείνους για τους οποίους έχουν δώσει την αρχική συγκατάθεσή τους.

Μάλιστα, ο Τζορτζ Σόρος (ναι, ο γνωστός Σόρος, στα 91 του πλέον, αλλά πάντα τακτικός επισκέπτης του Νταβός), πήγε το θέμα ακόμα παραπέρα, τονίζοντας ότι οι νέες καινοτόμες περί την Τεχνητή Νοημοσύνη τεχνολογίες «ρίχνουν νερό στον μύλο» των αυταρχικών και καταπιεστικών καθεστώτων, όπως η Ρωσία και η Κίνα, επιτρέποντάς τους να ασκούν ευρύτερο και εντονότερο έλεγχο στους πολίτες τους…

Από την άλλη, οι άνθρωποι της γνωστής και μη εξαιρεταίας Salesforce προτίμησαν να αναδείξουν στο ανοιξιάτικο Νταβός την περιβαλλοντική ευαισθησία τους και την πρόθεσή τους να συμβάλουν με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους (από την αγορά δικαιωμάτων άνθρακα ύψους 100 εκατ. $ ως τη διαρκή στήριξη των 15 στόχων του ΟΗΕ για βιώσιμη ανάπτυξη) στην προστασία του πλανήτη μας. Φέτος, ήταν πολλές και βροντώδεις οι εκκλήσεις με στόχο τη διαμόρφωση μιας μορφής «περιβαλλοντικού καπιταλισμού», παράλληλα με την αποκατάσταση υψηλού επιπέδου κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ των βασικών θεσμών (όπως πχ. είναι το κράτος και η επιχειρηματική κοινότητα) και της κοινωνίας των πολιτών.

Το θέμα είναι όλες αυτές οι εκκλήσεις να βρουν ευήκοα ώτα, το συντομότερο δυνατό…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Αν και είναι κάτι που έχω γράψει και στο παρελθόν σε αυτή τη στήλη, νομίζω πως χρειάζεται να το επαναλαμβάνω: ο περίφημος ψηφιακός μετασχηματισμός δεν είναι… ψηφιακός. Πρόκειται για έναν επιχειρηματικό μετασχηματισμό που βασίζεται στην αλλαγή νοοτροπίας, υιοθέτηση νέων μοντέλων λειτουργίας και όλα αυτά γίνονται αξιοποιώντας τις ψηφιακές τεχνολογίες.

Προκειμένου να επιβιώσει μία εταιρεία λιανικής πώλησης τη σήμερον ήμερα δεν χρειάζεται απλά να φτιάξει ένα ηλεκτρονικό κατάστημα. Θα πρέπει να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί, τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει και εξυπηρετεί τον πελάτη της.

Αρκετοί επιχειρηματίες έχουν την άποψη ότι επειδή είναι χρόνια στο επάγγελμα, γνωρίζουν το πως να λειτουργούν ένα κατάστημα ή μία αλυσίδα, όμως αυτό δεν ισχύει στο βαθμό που ίσχυε στο παρελθόν. Και ο λόγος είναι απλός: ο καταναλωτής αλλάζει εξαιρετικά γρήγορα, είναι πολύ πιο απαιτητικός και δεν δίνει εύκολα δεύτερη ευκαιρία από τη στιγμή που έχει τόσες πολλές επιλογές. Ο πελάτης είναι αυτός που έχει το πάνω χέρι και αυτός που καθορίζει τις εξελίξεις και στο χώρο του λιανεμπορίου.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μία επιχείρηση θα πρέπει να προσαρμόζεται στους πελάτες που θέλει να προσεγγίσει και όχι να προσπαθεί να προσαρμόσει τους πελάτες σε αυτά που προσφέρει. Αυτό μπορεί να συνέβαινε στο παρελθόν αλλά πλέον δεν ισχύει. Ειδικά όταν μιλάμε για τις γενιές των Μillennials και τη Generation Z.

Αν και αυτό ισχύει πλέον και για τις μεγαλύτερες γενιές, οι οποίες έχουν πια μάθει να χρησιμοποιούν τις ψηφιακές υπηρεσίες και εργαλεία και έχουν αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο επιλέγουν προϊόντα, όπως επίσης και το πως θα κάνουν μία αγορά. Τα μοντέλα είναι εντελώς διαφορετικά σε σχέση με το παρελθόν. Ο πελάτης είναι πλέον πολύ πιο δύσκολο να μένει «πιστός» σε ένα κατάστημα, μία αλυσίδα ή ένα brand. Έχει τα εργαλεία να δοκιμάζει, να αξιολογεί, να ενημερώνεται, ακόμη και να μαθαίνει τα πάντα για το κατάστημα -είτε ηλεκτρονικό είτε φυσικό- πριν μπει σε αυτό για να αγοράσει κάτι.

Όλα αυτά είναι πράγματα που πολλοί έμποροι δεν καταλαβαίνουν. Νομίζουν ότι έχουν αυτοί το πάνω χέρι, γιατί ο καταναλωτής δεν έχει άλλες επιλογές και θα αγοράσει από το δικό τους κατάστημα ότι και αν γίνει... Αυτό πλέον δεν ισχύει.

Όπως δεν ισχύει και το ότι αυτοί γνωρίζουν καλύτερα πως δουλεύει η λιανική πώληση. Γνωρίζουν μεν πως λειτουργεί η επιχείρηση τους, αλλά ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το εμπόριο γενικότερα έχει πλέον αλλάξει. Το disruption είναι μεγαλύτερο από όσο νομίζουν. Και πρέπει να καταλάβουν ότι το disruption συνήθως έρχεται από άλλους κλάδους. Όπερ σημαίνει ότι το λιανεμπόριο δεν το αλλάζουν οι λιανεμπόροι, αλλά εταιρείες από άλλους κλάδους. Όταν θα δούμε τράπεζες να πουλάνε αυτοκίνητα στην Ελλάδα, όπως συμβαίνει σε ορισμένες περιπτώσεις στο εξωτερικό, τότε ίσως να γίνει κατανοητή αυτή η αλλαγή.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Έπειτα από δυόμιση χρόνια πανδημίας (ως τώρα, τουλάχιστον, γιατί δεν ξέρουμε τι άλλο μας επιφυλάσσει το μέλλον – μην νομίσετε ότι «καθαρίσαμε», επειδή βγάζουμε τις μάσκες – κάθε άλλο…), ίσως είναι πια καιρός να αρχίσουμε να μετράμε «ζημίες και κέρδη», ήττες αλλά και παράπλευρα οφέλη.

Προφανώς, η μεγαλύτερη ήττα είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες ζωές που χάθηκαν, ο πόνος και η δυστυχία που προκάλεσε ο θάνατος τόσων ανθρώπων, αλλά και η ταλαιπωρία (ψυχική, σωματική και οικονομική) που συνόδεψε κι ακόμα συνοδεύει ως ένα βαθμό τους προσβληθέντες, αλλά -ευτυχώς- επιζήσαντες.

Στα θετικά (αφού ουδέν κακόν, αμιγές καλού όπως έλεγαν οι προπαππούδες μας) μετράω το τεράστιο «άλμα προς τα εμπρός» που υποχρεωθήκαμε να κάνουμε, με καταλύτη την πανδημία, σ’ ό,τι αφορά στις ψηφιακές δράσεις και τη νέα online (με τα καλά και τα κακά της – προσωπικά θεωρώ ότι τα πρώτα είναι πολύ περισσότερα) κανονικότητα. Κερδίσαμε, όμως, και κάτι ακόμα που για μένα είναι εξίσου σημαντικό: χάσαμε τη βεβαιότητα για τα μελλούμενα, βγήκαμε από την «πεπατημένη», βιώσαμε από τη μια μέρα στην άλλη πόσο επικίνδυνος μπορεί να είναι ο εφησυχασμός, τρομάξαμε (δικαίως!) κι έχουμε αρχίσει να φυλαγόμαστε, να παίρνουμε τα μέτρα μας, να «μαγειρεύουμε πριν πεινάσουμε», για να θυμηθούμε και την άλλη σοφή παροιμία…

Απόρροια αυτής της ανάγκης είναι και το ξαφνικό ενδιαφέρον για τον ψηφιακό μετασχηματισμό των πάντων, που ξεκινάει από τη μικρή ή μικρομεσαία επιχείρηση και φτάνει ως το ίδιο το κράτος – «Μετασχηματιστείτε, γιατί χανόμαστε», είναι το σύνθημα που κυριαρχεί κι όσοι το λένε, δεν έχουν καθόλου άδικο. Όμως, κάθε «μαγείρεμα» θέλει και την προετοιμασία του – κάθε σημαντική απόφαση, όπως η συγκεκριμένη για τον μετασχηματισμό, χρειάζεται σκέψη, φρόνηση και διάθεση να «σπάσεις αυγά», να προχωρήσεις σε ανατροπές που συχνά δεν είναι ευχάριστες και κοστίζουν σε χρόνο, κόπο και χρήματα.

Διάβαζα, πρόσφατα, ένα σχόλιο ανώτατου στελέχους της Google στην Αμερική, για τις future-ready επιχειρήσεις, δηλ. όσες αποφασίζουν οι ίδιες για το μέλλον τους ανάλογα με τα συμφέρονται και τα οράματά τους, και δεν αφήνονται να παρασυρθούν από ρεύματα, τάσεις και μόδες παροδικές. Έλεγε, λοιπόν, το προφανές: πως γι’ αυτές δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τον ψηφιακό μετασχηματισμό – δεν είναι θέμα διάθεσης πλέον, αλλά επιλογής.

Θεωρώντας πως έχουν ήδη μπει σ’ αυτό το trip πριν από κάμποσα χρόνια, τις παροτρύνει να συνεχίσουν πάσει θυσία, να διατηρήσουν το ίδιο (αν όχι υψηλότερο) επίπεδο δίψας για μάθηση και ευελιξίας στην καθημερινότητα και τους σχεδιασμούς τους, ώστε να κερδίσουν έδαφος. Αρκεί αυτό να το κάνουν με βιώσιμο τρόπο, καθώς το «ταξίδι» είναι μακρύ – ουσιαστικά δεν έχει τέλος, βαδίζεις, διορθώνεις γρήγορα τα όποια λάθη σου, κάνεις τις αλλαγές που πρέπει  και προχωράς…

Το στέλεχος της Google δίνει επίσης κάποιες συμβουλές στους νεόκοπους, αλλά και στους παλιότερους, τους βετεράνους ‘ταξιδιώτες’, βγαλμένες μέσα από τις έρευνες και τις αναλύσεις της εταιρίας, αλλά και τις δικές του συσσωρευμένες εμπειρίες. Υπογραμμίζει, ας πούμε, την ανάγκη για ευελιξία τόσο στη σχεδίαση της πορείας όσο και στην υλοποίηση, προκειμένου να προσαρμόζονται στις μεταβαλλόμενες συνθήκες, προτείνοντας μάλιστα και κάποιες λύσεις της εταιρίας του γι’ αυτό τον σκοπό, οι οποίες βοηθούν στην αυτοματοποίηση του ελέγχου.

Μια άλλη πρότασή του αφορά στην ανάγκη για πειραματισμό -η παλιά, κλασική trial and error μέθοδος μπορεί να δώσει σημαντικά αποτελέσματα, αν εφαρμοστεί στη δοκιμή κάποιων νέων πρωτοβουλιών. Και βέβαια, θυμίζει ότι η κύρια στρατηγική κάθε εταιρίας πρέπει να είναι ανθρωπο-κεντρική, ανεξάρτητα από τον κλάδο στον οποίο δραστηριοποιείται, ενώ πολλούς «πόντους» δίνει και στη διάθεση για συνέργειες, με στόχο καλύτερες επιδόσεις και αυξημένη δυνατότητα κλιμάκωσης. Μ’ άλλα λόγια… «Η ισχύς εν τη ενώσει»!

Αγρυπνείτε, λοιπόν, και «οσμισθείτε» την ατμόσφαιρα γύρω σας - τις περισσότερες φορές μπορείς να «μυριστείς» τις μεγάλες αλλαγές που έρχονται μέσα από τις τάσεις, τις σκόρπιες κουβέντες εδώ κι εκεί, τα όσα γίνονται σήμερα στην Αμερική και αύριο στην Ασία σ’ έναν τομέα που σε ενδιαφέρει – μεθαύριο, θα κοπιάσουν με το καλό και στα μέρη μας. Αν είσαι «υποψιασμένος» κι -ακόμα καλύτερα- αν έχεις προχωρήσει σε κάποιες ετοιμασίες για να περάσεις στη διάδοχο κατάσταση, μπορείς να είσαι σίγουρος ότι αργά ή γρήγορα θα αμειφθείς για τις προβλέψεις και τους κόπους σου.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ένας λόγος που μου αρέσουν οι εκθέσεις και τα συνέδρια, όπως της ECDM Expo, είναι ότι βρίσκεις ευκαιρία να μιλήσεις με κόσμο και να ακούσεις φήμες. Η χαρά του δημοσιογράφου και όχι μόνο, μπορούμε να πούμε.

Τι άκουσα λοιπόν στη φετινή ECDM Expo; Πολλά και διάφορα θα έλεγα, αλλά η πιο... ιντριγκαδόρικη φήμη, είναι αυτή που έχει να κάνει με την Amazon! Είναι εντυπωσιακό ότι κάθε λίγο και λιγάκι ασχολούμαστε με την Amazon και τα πλάνα της για την Ελλάδα. Τόσο πολύ, που αρχίζεις να αναρωτιέσαι όχι αν υπάρχει φωτιά, αλλά αν όντως υπάρχει καπνός...

Η λογική λέει ότι αφού όλοι οι «μεγάλοι» έχουν κάνει επενδύσεις στην Ελλάδα, γιατί να μην κάνει και η Amazon; Βέβαια, η αμερικανική εταιρεία έχει επενδύσει μέσω της Amazon Web Services (AWS), όμως, έχει άλλη χάρη η ίδια η Amazon.

Και οι φήμες αυτή τη φορά έρχονται και από κυβερνητικές πηγές που λένε ότι «κάτι ετοιμάζεται» αλλά δεν μπορούν να πουν περισσότερα, λόγω της μεγάλης μυστικοπάθειας που έχει η Amazon.

Δύο είναι τα ενδεχόμενα, πάντως. Το πρώτο είναι να φτιάξει η Amazon ένα μεγάλο logistics center (πιθανότατα στην Αττική) δεδομένου ότι ο όγκος των παραγγελιών από Ελλάδα είναι μεγάλος - συν ότι θα μπορούσε να εξυπηρετήσει και άλλες γειτονικές χώρες. Αν σκεφτεί κανείς ότι περίπου το 20% των online αγορών των Ελλήνων καταναλωτών γίνεται στις πλατφόρμες της Amazon (κυρίως) και του eBay, καταλαβαίνει κανείς ότι έχει βάση αυτό το σενάριο.

Το δεύτερο ενδεχόμενο είναι η ελληνική έκδοση του Amazon, δηλαδή να δούμε το Amazon.gr. Να αποφασίσει να επενδύσει η Amazon σε κάτι τέτοιο είναι πολύ πιο δύσκολο, καθώς είναι επένδυση που δε συνηθίζει για αγορές με το μέγεθος της Ελλάδας.

Η προσωπική άποψη μου είναι ότι αν η Amazon ενδιαφέρεται για την Ελλάδα, είναι πιο πιθανό να επικεντρωθεί αρχικά σε μία επένδυση στο χώρο των logistics. Επένδυση που αφήνει σημαντικό αποτύπωμα και θα έχει και θετική επίπτωση στην οικονομία. Ιδίως αν το logistics center δε γίνει Αττική αλλά κάπου πιο βόρεια.

Η δημιουργία του Amazon.gr δεν ξέρω αν θα είχε και τόσο πολύ ενδιαφέρον από πλευράς οικονομικών οφελών για την εταιρεία. Και αυτό γιατί, όπως έγραψα πιο πάνω, οι Έλληνες αγοράζουν ούτως ή άλλως από την πλατφόρμα της. Και κυρίως αγοράζουν από ξένα καταστήματα. Επίσης, όσες ελληνικές εταιρείες θέλουν να χρησιμοποιούν το marketplace της Amazon για πωλήσεις μπορούν να το κάνουν και τώρα. Ούτως ή άλλως, στα αγγλικά θα πρέπει να φτιάξουν τις σχετικές σελίδες τους. Οπότε, προτιμώ η Amazon να επενδύσει σε logistics center παρά στο Amazon.gr. Αν και το δεύτερο θα δημιουργούσε πολύ μεγάλη αναστάτωση στην αγορά.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Οι παλιοί -που ήταν σοφοί άνθρωποι, όπως αποδεικνύουν τα πολλά γνωμικά τους τα οποία σώθηκαν και εξακολουθούν να ισχύουν ακόμα και στις μέρες μας, επέμεναν πολύ στην αξία που έχουν οι συνεργασίες και οι κάθε λογής συνέργειες.  «Η ισχύς εν τη ενώσει!» τόνιζαν, αν και συνήθως λίγες φορές το εφάρμοζαν στην πράξη, εκτός από εκείνες τις περιπτώσεις που είχαν να αντιμετωπίσουν μεγάλους και κυρίως εξωτερικούς κινδύνους. Στα εσωτερικά, τα «δικά μας», η φαγωμάρα κυριαρχούσε, δημιουργώντας μια παράδοση που καλά κρατεί, ακόμα και σήμερα, σε επίπεδο χωριού, πόλης, χώρας…

Όμως, η εποχή μας μάλλον δεν σηκώνει πιά τέτοιες συμπεριφορές – αντίθετα, επιβάλλει τις συνέργειες, απορρίπτοντας τις μεμονωμένες δράσεις. Κι αν το καλοσκεφτείτε, είναι λογικό – απείρως  μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα έχει μια κοινή δράση στην οποία συμμετέχουν πολλοί (αν είναι και ισχυροί, τόσο το καλύτερο) παρά κάποιες άλλες εξαρχής αδύναμες και περιορισμένες από τις ίδιες τις προδιαγραφές τους. Η σύγκριση θα αποβαίνει πάντα εις βάρος τους, όσο κι αν κάποιες προσπάθειες, ανάμεσά τους, μπορεί να έχουν αξία – η συσπείρωση είναι εκείνη που στο τέλος θα κερδίσει.

«Εκεί, έξω» αυτά τα μετράνε… Κι όπου χρειαστεί, οι ως χθες αντίπαλοι ενώνονται για το κοινό συμφέρον! Να, όπως στην περίπτωση της διεθνούς συμμαχίας Alaian, που ανακοινώθηκε με τις δέουσες τυμπανοκρουσίες στα τέλη Απριλίου . Έξι ισχυρές τηλεπικοινωνιακές εταιρίες, οι Bouygues Telecom, Cellnex, KPN, MTN, Telefónica και Wind Tre, που όλες μαζί έχουν λειτουργική παρουσία σε 50 χώρες, εξυπηρετώντας τις ανάγκες περίπου 700 εκατομμυρίων χρηστών, αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους με στόχο «την από κοινού αξιοποίηση βέλτιστων πρακτικών σε θέματα καινοτομίας, αλλά και τη δημιουργία διαφορετικών εφαρμογών, βασισμένων στις τελευταίες εξελίξεις στην αγορά και στις τεχνολογίες που ήδη υλοποιούν».

Αυτή είναι η πρώτη «ένωση δυνάμεων», για την προώθηση στην πάντα «πεινασμένη» -και πολύ περισσότερο στη μετά-πανδημία εποχή- για νέα προϊόντα και υπηρεσίες αγορά, όμως οι έξι έχουν στο στόχαστρό τους κι άλλη μια: θέλουν να δημιουργήσουν μια «δεξαμενή» με νεοφυείς εταιρίες, οι οποίες θα συνεισφέρουν την καινοτόμο σκέψη και τις φρέσκες ιδέες τους, με την ελπίδα αυτές να υλοποιηθούν και να εξελιχθούν στην «επόμενη μεγάλη επιτυχία», το next big thing. Κι επειδή, προφανώς, όλα αυτά αφορούν στην αιχμή της τεχνολογίας, εκείνο που κυρίως ενδιαφέρει τους έξι, είναι ο χώρος του 5G και των εφαρμογών του από το Metaverse και το Web3.0 ως την Ψυχαγωγία, το Gaming και τη Λιανική.

Ποιο είναι το «τυράκι» για να τις προσελκύσουν; Όχι ένα, αλλά πολλά: δηλώνουν ότι θα τους δώσουν πρόσβαση στα εργαστήριά τους, όση έξτρα τεχνογνωσία και μέντορες χρειάζονται για να στήσουν τις εφαρμογές τους, προφανώς τα απαραίτητα χρήματα γι’ αυτόν τον σκοπό, αλλά και την πολυπόθητη δυνατότητα να προχωρήσουν σε πιλοτικά, σε πραγματικό χρόνο και σε πραγματικό δίκτυο… Αν όλα πάνε καλά, μάλιστα, οι ίδιοι έχουν τα μέσα (κάποιοι διαθέτουν τα δικά τους VCs, στο πλαίσιο του ευρύτερου οικοσυστήματος καινοτομίας το οποίο υπηρετούν) και το χρήμα, για να ξεκινήσει η παραγωγή και αξιοποίηση του προϊόντος ή της υπηρεσίας.

Σαν λίγοι δεν είναι οι έξι για τόσο μεγάλο project, ίσως αναρωτιέστε; Ενδεχομένως ναι, αλλά αυτοί το αποφάσισαν πρώτοι και μπράβο τους για την πρωτοβουλία. Μακάρι να τους ακολουθήσουν πολύ περισσότεροι, ώστε και οι προκλήσεις και τα χρήματα να περισσεύουν για τις startup που θα αποφασίσουν να μπουν στο pool το οποίο τώρα διαμορφώνεται.

Μη φανταστείτε, πάντως, πως σ’ αυτό θα τρυπώσει όποιος κι όποιος… Οι έξι εφαρμόζουν κανονικές και διαφανείς διαδικασίες επιλογής: οι ενδιαφερόμενοι να ενταχθούν σ’ αυτό πρέπει να υποβάλουν τις αιτήσεις τους ως τις 31 Μαΐου, για να ακολουθήσει (στις 7 Ιουνίου) η γνωστή και μη εξαιρεταία διαδικασία του pitching προς τους εκπροσώπους των έξι. Οι ιθύνοντες της Alaian δεν έχουν αποκαλύψει πόσες ομάδες θα επιλεγούν, απλώς δηλώνουν πως θα είναι οι καλύτερες και πιο πολλά υποσχόμενες. Για να δούμε τι θα βγει από αυτό – το παρακολουθούμε…  

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του ’90 που είδαμε τις πρώτες ελληνικές εταιρείες να αποκτούν το δικό τους website. Ήταν μία εποχή που το Internet έκανε τα πρώτα βήματά του. Και χρειάστηκε να περάσουν μερικά χρόνια μέχρι να δούμε τα πρώτα eshops να δημιουργούνται στη χώρα μας και χρειάστηκαν δύο δεκαετίες μέχρι να φθάσουμε στο σημείο να μπορούμε να δηλώσουμε ότι η ελληνική αγορά του digital -με την ευρεία έννοια του όρου καθώς περιλαμβάνουμε πέρα του e-commerce και τον τομέα του digital marketing- έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια ωρίμανσης. Ή μήπως δεν έχει ακόμη ωριμάσει;

Η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι οι ελληνικές εταιρείες όσον αφορά στην digital παρουσία τους έχουν κάνει πολλά βήματα. Αλλά χρειάστηκε και η πανδημία για να αναδειχθεί η σημασία του "digital" και πολλές επιχειρήσεις -κάθε μεγέθους- να αρχίσουν να ασχολούνται σοβαρά. Μέχρι πριν το 2020, η άποψη ήταν ότι το web και το e-commerce είναι υποδέεστερα κανάλια πώλησης και προώθησης των προϊόντων και υπηρεσιών. Φυσικά, αυτό δεν αφορά όλες τις επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Αλλά είναι σημαντικό κομμάτι των επιχειρήσεων.

Το 2022 αυτό που βλέπουμε είναι μία μεικτή εικόνα. Από τη μία πλευρά, βλέπουμε ότι δεν υπάρχει επιχείρηση που να μην ασχολείται με την παρουσία της στο web. Και είναι ελάχιστες οι επιχειρήσεις που δεν έχουν το δικό τους eshop ή έστω παρουσία σε κάποιο marketplace. Επίσης, βλέπουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται σοβαρά με το θέμα του digital. Στην πρόσφατη eCommerce & Digital Marketing Expo, το περασμένο Σαββατοκύριακο, αυτό που μου έλεγαν πολλά στελέχη εταιρειών με περίπτερο στην έκθεση, ήταν ότι ήταν ελάχιστοι εκείνοι που πέρασαν από το περίπτερο τους και δεν γνώριζαν αρκετά καλά το αντικείμενο.

Όμως, υπάρχει και η άλλη πλευρά. Αυτή που μου αναφέρουν πολλές επιχειρήσεις, αλλά και βιώνω και εγώ. Δηλαδή, επιχειρήσεις που προσπαθούν να φτιάξουν ένα eshop με επιδοτήσεις και δεν «καίγονται» για το πως θα είναι το site τους, αρκεί να «τσιμπήσουν» το 5χίλιαρο της επιδότησης... Ή εταιρείες που ναι μεν θέλουν να έχουν ένα καλό website, αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να επενδύσουν παρά ελάχιστα χρήματα. Αν, όμως, δεν επενδύσεις, πως θα μπορείς να έχεις μία αξιοπρεπή παρουσία;

Η ελληνική αγορά του digital έχει μεν μεγαλώσει, αλλά ακόμη δεν έχει ωριμάσει. Θα έλεγε κανείς ότι περνά την εφηβεία της. Δείχνει πολλά και θετικά σημάδια αλλά προς το παρόν έχει πολύ δρόμο να διανύσει. Η πανδημία του κορωνοϊού επιτάχυνε αυτή τη διαδικασία, αλλά προς το παρόν απέχουμε αρκετά από αυτά που βλέπουμε σε διεθνές επίπεδο. Ελπίζουμε τουλάχιστον να διατηρήσουμε τις υπάρχουσες ταχύτητες, μήπως προλάβουμε να καλύψουμε την απόσταση.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Όταν ψάχνεις για θέμα κι έχεις τόσο πολύ χρονικά κοντά σου την eCommerce & Digital Marketing Expo, που ξεκίνησε το πρωί του Σαββάτου και ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία το βράδυ της Κυριακής στο Ζάππειο Μέγαρο, πρέπει να μην έχεις ‘σώας τα φρένας’, αν δεν διαλέξεις κάτι ακριβώς από αυτό το διήμερο, στο οποίο άλλωστε συμμετείχες εκ των έσω.

Αν και δεν είναι ο κύριος στόχος αυτής της στήλης, ούτε του οικοδεσπότη σας οι ανασκοπήσεις και οι έπαινοι, όταν το αποτέλεσμα ξεπερνά τις προσδοκίες -όπως απέδειξαν οι μαρτυρίες και οι ευχαριστίες των παρόντων σ’ αυτή τη γιορτή του ηλεκτρονικού εμπορίου και του ψηφιακού μάρκετινγκ (την πρώτη του είδους που έγινε με αυτοπρόσωπη παρουσία στην  Αθήνα, έπειτα από δυο χρόνια εγκλεισμού και απαγόρευσης, λόγω της πανδημίας)- τότε, οι εξαιρέσεις μάλλον επιτρέπονται…

Δυο ημέρες, λοιπόν, με πολλή χαρά και πολύ κόσμο, πολλά χαμόγελα, πολλές αγκαλιές και πολλά καλούδια σε κάθε ένα από τα 100 και πλέον εκθεσιακά περίπτερα. Με μεγάλο ενδιαφέρον για καινούρια προϊόντα και υπηρεσίες, με άφθονα θετικά vibes, με σημαντικές γνωριμίες και επαφές, με φανερή τη διάθεση για εξωστρέφεια (ειδικά σε επίπεδο ΝΑ Ευρώπης) και με δυναμικές παράλληλες εκδηλώσεις, που όλες πέτυχαν τον στόχο τους, να εκπαιδεύσουν και να ευαισθητοποιήσουν τους συμμετέχοντες, να φέρουν τους βασικούς stakeholders της αγοράς κοντύτερα για να συζητήσουν και να στοχαστούν, να εντοπίσουν από κοινού τα προβλήματα και να μιλήσουν για οράματα και λύσεις.

Όλες είχαν το κοινό τους και την  αξία τους – από το Meet Magento Greece, για το οικοσύστημα της δημοφιλέστερη πλατφόρμας ηλεκτρονικού εμπορίου στον κόσμο, και την εκδήλωση Platforms & Marketplaces για τα πλεονεκτήματα και τις προοπτικές των οικοσυστημάτων, ως και τo Digital Agencies Roundtable, όπου συζητήθηκε το σημερινό στίγμα και η επόμενη ημέρα της αγοράς. Κι από το Keynote Dinner, με ομιλητή τον Αναπληρωτή Yπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Νίκο Παπαθανάση, ως το μεγάλο, διεθνές, διήμερο κυρίως συνέδριο, με τις τέσσερις ενότητες και τους 27 ομιλητές, "δικούς μας" και ξένους.

Το τελευταίο το βίωσα περισσότερο, όντας ο συντονιστής του – θα ‘χω να το λέω (και μη νομίζετε πως αυτό γίνεται εύκολα παραδεκτό) πως πολλά άκουσα, είδα και έμαθα στη διάρκειά του, και στους τέσσερις τομείς με τους οποίους καταπιάστηκε: Πλατφόρμες, τάσεις και εμπειρίες, Ψηφιακό Marketing, Ψηφιακές πληρωμές και Μεταφορές/Logistics. Κι αν με ρωτήσετε ποιο μου φάνηκε περισσότερο διαφωτιστικό και χρήσιμο, θα ρίξω χωρίς πολλή σκέψη την ψήφο μου, στην τρίτη ενότητα, εκείνη των πληρωμών.

Και γιατί, παρακαλώ, σ’ αυτήν; Οι λόγοι είναι αρκετοί, αλλά θα σταθώ στους βασικούς. Κατ’ αρχάς, για τη σπουδαιότητα του συγκεκριμένου παράγοντα, που έχει να κάνει με χρήμα, έσοδα, κέρδη. Δει δη χρημάτων, όπως σε κάθε επιχείρηση. Κατά δεύτερο, επειδή οι αλλαγές που έχουν σημειωθεί σ’ αυτόν τον ευαίσθητο (και αυστηρά ελεγχόμενο λόγω εμπλοκής τραπεζών και χρηματοοικονομικών φορέων) τομέα είναι σημαντικές (PSD2 – open banking), ενώ περισσότερες μπαίνουν συνεχώς (χαρακτηριστικό παράδειγμα το Buy Now, Pay Later) στην καθημερινότητά μας. Τρίτος λόγος και σταματώ εδώ, οι σημαντικές αλλαγές των κανόνων του παιχνιδιού που δρομολογούνται από τις επιδόσεις των fintech, αλλά και των συμμαχιών που είτε έγιναν είτε θα γίνουν σύντομα με τις συστηματικές τράπεζες, ώστε κι αυτές να προσαρμοστούν στις ανάγκες της εποχής και να αξιοποιήσουν τη δυναμική της ψηφιακής τραπεζικής γενικότερα και στον χώρο του retail, ειδικότερα.

Οι έξι ομιλητές αυτής της ενότητας (τέσσερις από εταιρίες του χώρου - Γιάννης Παπαδονικολάκης – Checkout, Παναγιώτης Κριάρης – Unzer, Ράνια Λάμπρου – Simpler και Αντώνης Πρέντζας – Finloup, συνεπικουρούμενοι από τον Γιάννη Παπατσίρο – ΔΙΑΣ και την ειδικευμένη σε θέματα Τεχνολογίας & Καινοτομίας δικηγόρο, Πέννυ Κοντογεώργου, για το νομικό σκέλος της υπόθεσης) έδωσαν μια ολοκληρωμένη εικόνα, παίρνοντας ο ένας από τον άλλον τη «σκυτάλη», για τη διαδικασία που σήμερα ακολουθείται, τις αλλαγές οι οποίες έγιναν και γίνονται, αλλά και τα περιθώρια βελτίωσης που καλό είναι να εξαντλήσουμε. Ειδικά, όταν οι απειλές στον συγκεκριμένο τομέα είναι μεγάλες (λέγε με fraud–χρηματοοικονομική απάτη) με πολύ περισσότερους κακόβουλους, που επίσης αξιοποιούν τις δυνατότητες της τεχνολογίας προς όφελός τους, φυσικά.

Και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά, να ξαναζήσουμε τέτοιες ωραίες στιγμές…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Στο προηγούμενο σημείωμά μου, ασχολήθηκα με το 5G και τις προκλήσεις που υπάρχουν αυτή την περίοδο. Όμως, το 5G έχει ήδη αρχίσει να απασχολεί τις επιχειρήσεις σε ουκ ολίγους κλάδους που βλέπουν -κυρίως μέσα από πιλοτικά προγράμματα και πιλοτικές εφαρμογές- τα οφέλη από την αξιοποίηση της συγκεκριμένης γενιάς δικτύων.

Για παράδειγμα, στον τομέα των μεταφορών έχουμε αρχίσει και βλέπουμε υλοποιήσεις πολύ ενδιαφέροντων εφαρμογών. Ιδίως σε εγκαταστάσεις όπως είναι τα αεροδρόμια και τα λιμάνια, υπάρχουν ήδη υλοποιήσεις και στην Ελλάδα. Σε μεγάλης έκτασης εγκαταστάσεις, το 5G είναι απαραίτητο προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες συνδεσιμότητας που υπάρχουν λόγω και της δημιουργίας IoT δικτύων. Τα αποκαλούμενα campus networks, όπου οργανισμοί αποκτούν το δικό τους «ιδιωτικό» 5G δίκτυο με μεγάλες δυνατότητες, είναι από τα πιο ενδιαφέροντα παραδείγματα.

Σε δεύτερο επίπεδο, στον τομέα των μεταφορών, τα φορτηγά οχήματα είναι από τους τομείς όπου επίσης αρχίζουμε να βλέπουμε υλοποιήσεις που είναι άκρως ενδιαφέρουσες και αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο θα μετακινούνται αυτού του είδους τα οχήματα στους αυτοκινητοδρόμους σε ολόκληρο τον κόσμο, με την Ευρώπη να δείχνει να είναι στην πρωτοπορία.

Βλέπουμε, όμως, και κλάδους που ίσως δεν θα περίμενε κανείς ότι το 5G θα υλοποιηθεί, όπως είναι, για παράδειγμα, αυτός των ιχθυοκαλλιεργειών! Σε βιομηχανίες και εργοστάσια κάθε μεγέθους, το 5G μπορεί να αποτελέσει το κλειδί προκειμένου να δούμε να γίνονται πολλές εργασίες ταχύτερα, με μεγαλύτερη ευελιξία και γενικότερα να αυξάνεται η αποδοτικότητα και η παραγωγικότητα ολόκληρης της επιχείρησης.

Γενικότερα, αυτό που πρέπει άπαντες να έχουν υπόψη τους είναι το εξής: στο 5G δεν υπάρχει κάποιο killer application ή υπηρεσία. Αυτό που χρειάζεται κάποιος, είναι να έχει... ολίγη φαντασία προκειμένου να σκεφτεί μία εφαρμογή ή λύση που να αλλάζει τα υπάρχοντα δεδομένα. Και να σπεύσει να αξιοποιήσει τα μοναδικά τεχνικά χαρακτηριστικά που έχει το 5G προκειμένου να το αξιοποιήσει.

Αυτό το αναφέρω ενόψη του επερχόμενου 5G Conference SE Europe που θα πραγματοποιηθεί στο Ζάππειο Μέγαρο στις 18 Μαΐου. Ενός συνεδρίου όπου η μεγαλύτερη έμφαση θα δοθεί ακριβώς στα case studies που υπάρχουν ήδη. Case studies που μπορούν να δώσουν ιδέες σε όσους/ες το παρακολουθήσουν προκειμένου να αξιοποιήσουν το 5G με έναν διαφορετικό τρόπο. Ιδέες είτε για ενίσχυση των υπάρχοντων υποδομών και λύσεων είτε για να αλλάξουν δραστικά τον τρόπο λειτουργίας. Με απώτερο στόχο να κάνουν μία επιχείρηση περισσότερο ευέλικτη, αποδοτική και παραγωγική.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Τις τελευταίες ημέρες -μη μου πείτε πως εσείς δεν το παρατηρήσατε- γίναμε όλοι αποδέκτες ενός καταιγισμού πληροφοριών σχετικά με τον Elon Musk, με αφορμή την εκ μέρους του εξαγορά (αν ολοκληρωθεί, τελικά, καθώς υπάρχουν αρκετοί σχολιαστές που υποστηρίζουν πως δεν θα τελεσφορήσει, προβάλλοντας μερικά ισχυρά επιχειρήματα) του Twitter. Μα, ξανάγραψες πρόσφατα γι’ αυτόν, θα μου πείτε και έχετε δίκιο. Μόνο που αυτή τη φορά θέλω «να το πάρω αλλιώς»…

Κι ο λόγος είναι πως η εστίαση στα έργα και τις ημέρες του, μου θύμισε όχι μόνο τις καινοτομικές τοποθετήσεις του ανδρός, αλλά και το (μέγα) πλήθος τους. Ούτε λίγο - ούτε πολύ, ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο έχει σημαντική επιχειρηματική συμμετοχή σε οκτώ διαφορετικούς τομείς και κλάδους (αν δεν μου ξεφεύγει και κάποιος άλλος), με ένα κοινό χαρακτηριστικό που έχει ήδη επισημανθεί από τους ειδικούς της αγοράς: οι εταιρίες του Musk δεν προτείνουν «μία από τα ίδια» λύση, αλλά κάτι διαφορετικό. Όλες έχουν μια πρωτότυπη προσέγγιση, που κινείται στα όρια της ανατροπής του κατεστημένου και της επανάστασης. Και… επανάσταση επικρατούσα, ως γνωστόν, δημιουργεί δίκαιο – στην περίπτωσή μας, ένα νέο καθεστώς με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό από πλευράς δημιουργίας νέου πλούτου.

Βγάλτε χαρτί και μολύβι (όπως έβγαλα κι εγώ, άλλωστε) και μετρήστε συμμετοχές και ανατροπές. Να ξεκινήσουμε με τις δυο γνωστότερες, από πλευράς δραστηριότητας και επιτευγμάτων, τις Tesla και SpaceX. Η πρώτη ιδρύθηκε το 2003 και έκτοτε άλλαξε (παρόλα τα προβλήματα και τις «ασθένειες της παιδικής ηλικίας») τους κανόνες του παιχνιδιού στην ηλεκτροκίνηση, αλλά και στην (ημι+) αυτόνομη οδήγηση (βλέπε auto-pilot) σε επίπεδο επιβατικών αυτοκινήτων - ακόμα μεγαλύτερη θα είναι η ανατροπή που ετοιμάζεται στον χώρο των οδικών μεταφορών, με τα φουτουριστικά σε εμφάνιση και δυνατότητες φορτηγά της εταιρίας, τα οποία προσφέρουν -εκτός όλων των άλλων- σημαντικότατη οικονομία στο κόστος των «καυσίμων».

Η δεύτερη δραστηριοποιείται στο χώρο της αεροδιαστημικής μόλις από το 2002, αλλά μέσα στον χρόνο – ρεκόρ των 18 χρόνων κατάφερε να γίνει η πρώτη ιδιωτική εταιρία που έστειλε (το καλοκαίρι του 2020) δυο αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και τους ξανάφερε στη Γη, για λογαριασμό της NASA. Ο Musk έκανε, επίσης, πράξη το ως τώρα άπιαστο όνειρο των επαναχρησιμοποιούμενων πυραύλων, επίτευγμα που μείωσε στο ένα πέμπτο το κόστος των διαστημικών αποστολών και του έφερε πάμπολλα συμβόλαια από την αγορά. Φυσικά, αυτή η επιτυχία έπαιξε καταλυτικό ρόλο στα σχέδιά του για επανδρωμένη αποστολή στον Άρη και εποικισμό αυτού του πλανήτη.

Έντονη είναι η δραστηριότητά του και στις τηλεπικοινωνίες, με highlight το Starlink, ένα project που φιλοδοξεί να προσφέρει υψηλών ταχυτήτων (της τάξης του 1 Gbps) Internet, αξιοποιώντας ένα ευρύτατο πλέγμα δορυφόρων σε συνδυασμό με αντίστοιχα «πιάτα», για σημεία με δύσκολη ή αδύνατη, λόγω ειδικών περιστάσεων (βλ. Ουκρανία, τούτες τις μέρες), λήψη. Κι από κοντά, ο πολλά υποσχόμενος χώρος της Ενέργειας, με τη SolarCity των fashionable panel και τις «οικιακές» μπαταρίες για ΑΠΕ και των Μεταφορών με το Hyperloop (ένας σωλήνας, στο εσωτερικό του οποίου κινούνται με πολύ υψηλές ταχύτητες, ειδικές κάψουλες με επιβάτες - φορτία) που βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο αλλά προβλέπεται να αλλάξει πολλά. Επιπλέον, των υποδομών με την Boring Company (εταιρία διάνοιξης σηράγγων ειδικού σκοπού), της Τεχνητής Νοημοσύνης με το OpenAI και την καινοτόμο γλώσσα GPT-3 (λαμπρό το μέλλον της στη Μηχανική Μάθηση), αλλά και της Υγείας με τη Neuralink, που προσπαθεί να συνδέσει ανθρώπους και υπολογιστές, με τη βοήθεια εγκεφαλικών εμφυτευμάτων σε ρόλο Κέντρου Ελέγχου.

Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα, λοιπόν, είναι τί σκοπούς και κίνητρα έχει αυτός ο άνθρωπος; Είναι ένας ιδεαλιστής, που θέλει να δώσει μέσω του Twitter φωνή στη «Δημόσια Πλατεία», όπως διατείνεται; Ένα παρορμητικό άτομο που θέλει (και μπορεί, χάρη τον τεράστιο πλούτο του) να αποκτήσει ότι του «γυαλίσει», ακόμα κι αν πρόκειται για τη δεύτερη μεγαλύτερη εξαγορά με μόχλευση ever, ύψους 44 δισ. δολαρίων; Ένα αθεράπευτα καινοτόμο μυαλό, που γεννάει ανατρεπτικές ιδέες; Ένας «σκοτεινός τύπος», που θέλει να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη, για τα προσωπικά του πολιτικά και οικονομικά (ας μην ξεχνάμε τα συνεχή «παιχνίδια» του στον χώρο των κρυπτονομισμάτων) συμφέροντα;  Όλα αυτά, μαζί; Κάτι άλλο;

Ο ευρών αμοιφθήσεται… Αυτή την υπερσυγκέντρωση, πάντως, εξουσιών, δύναμης, πλούτου στο ίδιο άτομο δεν τη λες και καλό!

Έβγαλες το δωρεάν εισιτήριό σου για την ECDM Expo 2022;

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]