Επωνύμως…

Ένα από τα σημαντικότερα ερωτήματα στο ηλεκτρονικό εμπόριο θα μπορούσε να είναι το εξής: πρέπει να προσαρμοστεί το εκάστοτε e-shop και marketplace στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του καταναλωτή, ή ο καταναλωτής θα πρέπει να είναι εκείνος που θα προσαρμοστεί στον τρόπο παράδοσης μίας παραγγελίας που έχει κάνει;

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, η απάντηση σε αυτό το ερώτημα ήταν ουσιαστικό το δεύτερο. Πολύ απλά, γιατί δεν υπήρχαν οι υπηρεσίες ή οι εφαρμογές εκείνες που να επιτρέπουν το πρώτο. Οπότε, πολύ απλά ο καταναλωτής ήταν «υποχρεωμένος» να περιμένει να του έρθει μία παραγγελία όποτε μπορούσε η εκάστοτε εταιρεία ταχυμεταφορών.

Το πρόβλημα σε αυτό το μοντέλο, ήταν ότι αν δεν είχε ο καταναλωτής τη δυνατότητα για παραδόσεις στην εργασία του, σε πολλές περιπτώσεις κατέληγε να πηγαίνει να κάνει την παραλαβή από το πλησιέστερο σημείο της εταιρείας ταχυμεταφορών...

Πλέον, όμως, αυτό έχει αλλάξει. Και οι παραδόσεις σταδιακά προσαρμόζονται στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του κάθε καταναλωτή. Το αναφέρω, γιατί είδαμε ένα νέο marketplace να δίνει τη δυνατότητα στον καταναλωτή να επιλέγει να παραλάβει όλα τα προϊόντα που έχει αγοράσει σε μία παράδοση και όχι σε πολλαπλές, όπως ήταν μέχρι τώρα.

Φυσικά, υπάρχουν καταναλωτές που θέλουν τα προϊόντα να έρχονται όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ανοίξουν την πόρτα τους δύο και τρεις φορές επειδή έκαναν μία παραγγελία με προϊόντα από δύο ή τρία ηλεκτρονικά καταστήματα, μέσα από το ίδιο marketplace.

Όμως, το ζητούμενο πλέον είναι πως ο καταναλωτής είναι αυτός που μπορεί να επιλέξει πως θα παραλάβει. Μπορεί να παραλάβει ένα προϊόν στο σπίτι του, μπορεί να επιλέξει να πάει ο ίδιος σε ένα κατάστημα της εταιρείας ταχυμεταφορών, ή σε ένα σημείο εξυπηρέτησης του courier που χρησιμοποιεί, ή σε κάποιο smart locker που είναι και μία τελευταία τάση. Μπορεί να επιλέξει ακόμη και την ώρα παραλαβής. Για την ακρίβεια, μπορεί να επιλέξει ένα πολύωρο χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο θα γίνει παράδοση, αλλά και αυτό είναι μία βελτίωση σε σχέση με το όχι πολύ μακρινό παρελθόν.

Γενικά, θα λέγαμε ότι πλέον η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη όσον αφορά τις παραδόσεις. Έχουμε ακόμη πολύ δρόμο, αλλά τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχουν επιλογές για έναν καταναλωτή, ο οποίος δεν βρίσκεται πολλές ώρες στο σπίτι του, αλλά θέλει να κάνει online αγορές. Και το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει μία σημαντική βελτίωση στην εμπειρία της online αγοράς.

Γι’ αυτό και βλέπουμε και μία διαρκή αύξηση των αγορών που γίνονται ηλεκτρονικά. Το μοναδικό ερώτημα που μένει να απαντηθεί, είναι εάν θα μπορέσουμε να φθάσουμε στο σημείο ο καταναλωτής να μπορεί να δηλώνει εξαρχής την ώρα και το σημείο που θέλει να γίνει η παράδοση μίας παραγγελίας. Και αυτό να μπορεί να το υποστηρίζει το ηλεκτρονικό κατάστημα ή το marketplace.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα για το οποίο συμφωνούν όλοι όχι μόνο στην «πιάτσα» των ΤΠΕ, αλλά και στα ανάλογα τμήματα οργανισμών και επιχειρήσεων πως διαρκώς οξύνεται, αυτό δεν είναι άλλο από τις ελλείψεις σε σωστά καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό. Μ’ άλλα λόγια, δεν έχουμε αρκετούς ανθρώπους με τις κατάλληλες και απαιτούμενες, λόγω των ειδικών συνθηκών της εποχής, δεξιότητες, για να λειτουργήσουν όλοι και όλες ομαλά και να αναπτυχθούν.

Οι αιτίες πολλές και χιλιοειπωμένες: από τη συνεχιζόμενη αδυναμία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων να «παράγουν» τον αναγκαίο αριθμό έτοιμων για δουλειά αποφοίτων, την υστέρηση στην ανάπτυξη σχέσεων με την αγορά και την κατανόηση των αναγκών της ως την έλλειψη θέσεων «πρακτικάριων» από τη μια και επιμονής για προϋπηρεσία, από την άλλη (από πού και πώς;) εκ μέρους των εταιριών.

Την ίδια ώρα, η πανδημία -που καθόλου δεν τέλειωσε, απλώς το ενδιαφέρον μας έχει στραφεί σε άλλους τομείς- συνεχίζει να προκαλεί ανατροπές, άρα και ανάγκες για ταχύ ψηφιακό μετασχηματισμό με λύσεις εδώ και τώρα – μόνο που αυτές οι λύσεις χρειάζονται «χέρια» και «μυαλά» κι αυτά λείπουν. Σαν να μην έφτανε αυτό, τα ως τώρα σχέδια και στρατηγικές σε πολλαπλά επίπεδα δεν έχουν αποδώσει σπουδαία πράγματα, με τα περισσότερα προβλήματα να παραμένουν. Κι αυτό το ζήτημα δεν το έχουμε μονάχα εμείς, αλλά όλος ο ανεπτυγμένος και αναπτυσσόμενος κόσμος, όπως αποδεικνύει φετινή έρευνα της McKinsey σε 1.500 κορυφαία στελέχη εταιριών απ’ όλο τον κόσμο, η οποία επιβεβαιώνει με αριθμούς τις σημαντικές ελλείψεις «σωστών υποψηφίων».

Είναι απολύτως χαρακτηριστικό ότι στον τομέα της κυβερνοασφάλειας, του οποίου η σημασία αναδείχθηκε με το παραπάνω το 2020, πρώτη χρονιά που μετακόμισαν σχεδόν τα πάντα στο διαδίκτυο και δοκιμάσαμε στην πράξη το μέγεθος των απειλών, «έλειπαν» περισσότεροι από 3 εκατομμύρια ειδικοί σ’ αυτόν τον τομέα. Σήμερα, είναι άγνωστο πόσοι λείπουν, καθώς οι ανάγκες μάλλον αυξάνουν με ταχύτερο ρυθμό από τις καλύψεις των κενών. Κι αυτοί δεν είναι οι μόνοι: σύμφωνα με την ίδια έρευνα, το 61% των υπευθύνων HR θεωρούν ως μεγαλύτερο πρόβλημά τους, τα επόμενα χρόνια, την εύρεση των developers που απαιτούνται για τη σωστή λειτουργία των οργανισμών στους οποίους υπηρετούν.

Άρα; Πώς προχωράμε και τι κάνουμε; Ας μας επιτραπεί ο (ασεβής, ενδεχομένως, για κάποιους) παραλληλισμός: κάνουμε ό,τι και πολλά αθλητικά σωματεία, ειδικά στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ – φυτώρια και ακαδημίες. Δηλαδή, καλλιεργούμε -όσο δύσκολο κι αν ακούγεται αυτό σε ένα χώρο όπου τα πάντα αλλάζουν σχεδόν από μέρα σε μέρα- τα ταλέντα που εντοπίζουμε σε μικρή ηλικία, τους παρέχουμε ικανοποιητικές οικονομικές και ηθικές αμοιβές, τα εκπαιδεύουμε ώστε να καλύπτουν όσο γίνεται καλύτερα τις αυξανόμενες ανάγκες μας και συνεχίζουμε να τους επιμορφώνουμε, δίνοντάς τους κίνητρα αφενός να προοδεύσουν (αφού έτσι θα προοδεύσει κι ο οργανισμός μας), αφετέρου να μην κοιτάξουν αλλού, γιατί σίγουρα οι επαγγελματικοί και οικονομικοί πειρασμοί είναι πολλοί. Όσο περισσότερο μείνουν (γιατί, αργά ή γρήγορα, θα υποκύψουν), τόσο το καλύτερο για τον «καλλιεργητή».

Πώς τους βρίσκουμε; Με κάθε τρόπο που μπορεί να σκεφτεί κανείς, στο πλαίσιο μιας σταθερής και συγκροτημένης στρατηγικής, βεβαίως, η οποία ξεκινάει από το monitoring μαθητικών και φοιτητικών διαγωνισμών καινοτομίας (όπου συνήθως διακρίνονται και λάμπουν τα φωτεινά ταλέντα) και την υποστήριξη πανεπιστημιακών ή ερευνητικών ομάδων, περνάει στις συνέργειες με νεοφυείς επιχειρήσεις (σε πρώιμο στάδιο, οι οποίες ενδέχεται να εξελιχθούν αργότερα σε εξαγορά ή απορρόφηση, αν «δέσει το γλυκό») και φτάνει ως τη διοργάνωση (δωρεάν, φυσικά) κύκλων μαθημάτων ή/και πιστοποιήσεων σαν προσφορά προς νέους, απ’ όπου εύκολα μπορούν να «αλιευθούν» οι πιο ταλαντούχοι.

Και πώς τους κρατάμε, αλήθεια; Κάποια κίνητρα αναφέραμε, παραπάνω. Πριν ολοκληρώσουμε, όμως, πρέπει να προσθέσουμε άλλο ένα: σε αρκετές ειδικότητες, όπου δεν απαιτείται αυτοπρόσωπη παρουσία του εργαζομένου στο γραφείο, θα πρέπει να δίνεται η δυνατότητα της εργασίας από το σπίτι ή όπου αλλού θέλει ο (νέος και ανήσυχος) εργαζόμενος. Οι σημερινοί νέου – μέλη της Generation Z, θεωρούν αυτή τη δυνατότητα σχεδόν αναφαίρετο δικαίωμά τους, αρκεί να γίνεται σωστά και στην ώρα της η δουλειά που τους έχει ανατεθεί. Μάλιστα, στην αμερικανική αγορά εργασίας θεωρούν ότι η άρνηση πολλών οργανισμών να αποδεχτούν τη νέα πραγματικότητα, είναι ένας από τους λόγους πίσω από το κύμα της ‘Μεγάλης Παραίτησης’ και -ουσιαστικά την αλλαγή παραδείγματος στην αγορά εργασίας. Αλλάζουν  οι καιροί!   

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

«Κάλλιο αργά παρά ποτέ» λέει μία λαϊκή παροιμία και στην περίπτωση των ευρυζωνικών συνδέσεων αυτό δείχνει να ισχύει. Η Ελλάδα αρχίζει πλέον να εισέρχεται στην εποχή των πραγματικά υψηλών ταχυτήτων σύνδεσης στο Διαδίκτυο καθώς η Cosmote ανακοίνωσε ότι ετοιμάζεται να διαθέσει, μόλις πάρει την έγκριση από την ΕΕΤΤ, εμπορικά προγράμματα που θα προσφέρουν ταχύτητες 300 Mbps, 500 Mbps και 1 Gbps, εφόσον το νοικοκυριό ή η επιχείρηση βρίσκονται σε περιοχή που καλύπτεται με fiber to the home (FTTH).

Η Cosmote δεν είναι ο πρώτος πάροχος που προσφέρει τέτοιες ταχύτητες. Η Inalan προσφέρει ήδη συνδέσεις 500 Mbps και 1 Gbps και σε πολύ καλές τιμές μάλιστα. Απλά, η διαφορά είναι πως το δίκτυο της Inalan καλύπτει μερικές περιοχές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, όταν η Cosmote θα καλύπτει μέχρι το τέλος του 2022 περίπου 1 εκατομμύριο νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Το γεγονός ότι πάμε πάνω από τα 200 Mbps έχει τη δική του σημασία. Είναι κάτι που έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα, αλλά δεν υπήρχε δίκτυο FTTH για να υποστηρίξει τέτοιου είδους συνδέσεις. Η Ελλάδα έμεινε πίσω σε αυτόν τον τομέα και αυτό φαίνεται και στις μελέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά όπως ανέφερα και στην αρχή του άρθρου, κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Βέβαια, μπορεί να πει κανείς ότι και τα 200 Mbps ή ακόμη και τα 100 Mbps είναι μία χαρά. Όμως, η πραγματικότητα είναι πως έχει αποδειχθεί στο παρελθόν ότι η εξέλιξη των ψηφιακών τεχνολογιών και η εμφάνιση νέων υπηρεσιών και εφαρμογών απαιτούν όλο και μεγαλύτερο bandwidth. Πριν από 10 χρόνια, μία σύνδεση των 24 Mbps χαρακτηριζόταν υπεραρκετή. Τώρα, όμως, τα 24 Mbps δεν καλύπτουν ούτε τις μίνιμουμ ανάγκες ενός νοικοκυριού, πολύ δε περισσότερο μίας μικρής επιχείρησης.

Άλλωστε, δεν νοείται πλέον επιχείρηση χωρίς σύνδεση στο Internet. Ακόμη και ένα περίπτερο χρειάζεται να είναι συνδεδεμένο. Και φυσικά η σημασία μίας καλής και γρήγορης σύνδεσης για όσους δραστηριοποιούνται στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου ή του digital marketing, είναι προφανώς εξαιρετικά μεγάλη.

Το FTTH προσφέρει αρκετά παραπάνω από τη δυνατότητα για αύξηση της ταχύτητας λήψης δεδομένων (download). Το ένα, είναι η καλύτερη ποιότητα της σύνδεσης. Όταν λέμε 300 Mbps, η πραγματική ταχύτητα θα είναι 300 Mbps, ή έστω οριακά λίγο χαμηλότερα. Το δεύτερο, είναι η υψηλότερη ταχύτητα όσον αφορά στην αποστολή δεδομένων (upload). Αν και εξαρτάται από τις προθέσεις του εκάστοτε παρόχου, μία επιχείρηση μπορεί να έχει σε μία 300άρα σύνδεση και 300 Mbps όσον αφορά στο upload. Σκεφτείτε μόνο πόσες φορές έχει χρειαστεί να αποστείλετε πολύ μεγάλα αρχεία και έχει χρειαστεί να οπλιστείτε με υπομονή. Ακόμη και αν έχετε μία 200άρα σύνδεση μέσω vectoring όπου, όμως, το upload είναι στα 20 Mbps. Τώρα, θα πάμε πιο πάνω. Ακόμη και τα 30 Mbps σε upload είναι μία αύξηση της τάξεως του 50%.

Αν προσθέσει κανείς και το γεγονός ότι μέχρι το τέλος του 2022 θα δούμε και ένα νέο κουπόνι (Gigabit Voucher Scheme) που θα επιδοτεί συνδέσεις πάνω από τα 250 Mbps, τότε είναι προφανές ότι υπάρχει μία πολύ καλή ευκαιρία για να αναβαθμίσετε την ευρυζωνική σύνδεσή σας. Αρκεί, βέβαια, και οι τιμές να είναι λογικές - και να έχει FTTH δίκτυο στην περιοχή σας. Αν και η ιστορία έχει δείξει ότι με τις προσφορές που υπάρχουν, το κόστος θα μπορεί να είναι αν όχι προσιτό, τουλάχιστον ανεκτό. Έστω και με αρκετή καθυστέρηση, ήρθε η ώρα για το επόμενο ευρυζωνικό βήμα της χώρας, θα λέγαμε.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Όσο ο ψηφιακός μετασχηματισμός θεωρείται και αντιμετωπίζεται από επιχειρήσεις και οργανισμούς ως παράγοντας ‘εκ των ων ουκ άνευ’ (a must, για να το πούμε στη γλώσσα της «πιάτσας») για την επιβίωσή τους στις συνθήκες άκρατου ανταγωνισμού που επικρατούν στις περισσότερες αγορές ανά τον κόσμο, τόσο αυξάνουν και εντείνονται οι τεκτονικές αλλαγές οι οποίες μεταμορφώνουν τις βασικές υποδομές που απαιτούνται για τόσο μεγάλα και κρίσιμα βήματα.

Η μετακίνηση στο cloud (ιδιωτικό, δημόσιο ή υβριδικό, δεν έχει σημασία – η επιλογή γίνεται κατά περίπτωση από τους ενδιαφερομένους και τους συμβούλους τους, αναλόγως συνθηκών, αναγκών και περιστάσεων) ως λύση για τα πάντα όλα από πλευράς χρηστών, έχει αφενός μεγιστοποιήσει τον ρόλο των πολλαπλασιαζόμενων με γοργό ρυθμό data centers παγκοσμίως, αφετέρου αναδείξει τη σημασία του ελέγχου τους, ευνοώντας όσους θα επενδύσουν εγκαίρως με την προσδοκία να αποκομίσουν σημαντικότατα οικονομικά οφέλη το συντομότερο δυνατό.

Κι εδώ είναι που, μετά το πρώτο ξάφνιασμα, αρχίζουν να μπαίνουν δυνατά στο παιχνίδι οι τρεις «μεγάλες γάτες», οι hyperscalers, που μπορεί να άφησαν αρχικά χώρο στους μικρότερους, τοπικούς ή και ‘ολίγον διεθνείς’ παίκτες για να αναπνεύσουν και να «κάνουν παιχνίδι» (ενδεχομένως και για να επιλύσουν πρώτοι τα αναπόφευκτα σε κάθε ξεκίνημα προβλήματα της ‘βρεφικής’ ηλικίας), όμως όλα δείχνουν πλέον πως αυτό δεν πρόκειται να συνεχιστεί για πολύ…

Δεν είναι καθόλου τυχαίο, λοιπόν, το δημοσίευμα του έγκριτου Economist, στα τέλη Αυγούστου, που τονίζει ορθά-κοφτά στον τίτλο του ότι «οι γίγαντες της Πληροφορικής ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να προστατεύσουν τα υπερ-κέρδη τους». Επιλέγοντας ως πρόσφατο παράδειγμα, τις συμμαχίες και συνέργειες που προκύπτουν από την είσοδό τους στον χώρο των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, αναφέρει χαρακτηριστικά τη μετάβαση του Nasdaq της Νέας Υόρκης στο «υπολογιστικό νέφος» της Amazon Web Services (με τον CEO της τελευταίας να χτυπάει το υψηλού συμβολισμού καμπανάκι, στο κλείσιμο της εορταστικής συνεδρίασης, της 27^ης Ιουνίου).

Λίγο νωρίτερα, ανάλογη εορταστική διάσταση (αλλά χωρίς ‘καμπανάκι’, εκείνη τη φορά) είχε λάβει κι η αναγγελία της συνεργασίας μεταξύ της Αlphabet (βλέπε Google) με το CME, το μεγαλύτερο χρηματιστήριο παραγώγων στον κόσμο, ενώ την ίδια εποχή είχαμε επέκταση του Azure της Microsoft και στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, ακολουθώντας το δρόμο που χάραξαν οι προ-βαδίσασες ΙΒΜ και Oracle.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει η βρετανική ‘εφημερίδα’ (έτσι της αρέσει να αυτο-αποκαλείται), Alphabet, Amazon και Microsoft έχουν επενδύσει το τελευταίο 12μηνο περισσότερα από $120 δισ. σε data centers και servers ανά τον κόσμο, μέγεθος που επιβεβαιώνει πέραν πάσης αμφιβολίας τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν οι «μεγάλες γάτες» (όχι με ‘πέταλα’, αλλά σίγουρα με data center) τη νέα κατάσταση, αλλά και την αποφασιστικότητά τους να κρατήσουν για λογαριασμό τους τη ‘μερίδα του λέοντος’ στις ραγδαία αναπτυσσόμενες και επεκτεινόμενες υπηρεσίες cloud. Δεν είναι, άλλωστε, καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι τα έσοδα της AWS αποτελούν περίπου το 75% των εσόδων της Amazon, με τους αναλυτές να υποστηρίζουν πως -αν προχωρούσε στην ανεξαρτητοποίησή της- θα μπορούσε άνετα να φτάσει σε τζίρο ακόμα και το 1 τρισ. δολάρια!

Το ερώτημα είναι, βεβαίως, αν τον θέλουμε αυτόν τον υπερ-συγκεντρωτισμό… Οι σημερινοί ανταγωνιστές στον πόλεμο για τον ‘οβολό’ του χρήστη, της επιχείρησης και του οργανισμού μπορούν εύκολα να γίνουν συναγωνιστές (και το ανάποδο, βέβαια, αναλόγως των συνθηκών), ελέγχοντας τις παροχές και τα τιμολόγια, σε βάθος χρόνου. Κι αυτό μάλλον θα ήταν καταστροφικό σε μια επόμενη -ίσως όχι πολύ μακρινή- εποχή, όπου το σύνολο της καθημερινότητάς μας θα είχε άμεση και καθοριστική εξάρτηση από την πρόσβαση στο διαδίκτυο και τις (άφθονες) ψηφιακές υπηρεσίες, που αξιοποιούμε καθημερινά. Ίσως να μην είναι τόσο ευθεία η σύγκριση, αλλά μια ιδέα μπορούμε να πάρουμε από τα πρόσφατα παθήματά μας στον χώρο της ενέργειας…

Μπορούμε να κάνουμε κάτι; Οι μεμονωμένοι πολίτες -χρήστες πιθανότατα όχι, αλλά δεν θα ήταν άσχημο να είχαν τον νου τους οι απανταχού κυβερνήσεις, ώστε τα παθήματα (έστω και σε άλλο τομέα) να γίνουν και μαθήματα…  

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η επιστροφή από τις θερινές διακοπές θα έλεγε κανείς πως σηματοδοτεί την απαρχή μίας νέας σεζόν. Ακόμη και η τηλεοπτική σεζόν ξεκινά τον Σεπτέμβριο, ή τον Οκτώβριο και όχι τον Ιανουάριο. Και αυτό ισχύει για πολλά κομμάτια της καθημερινότητας μας ακόμη και ως καταναλωτές.

Η σεζόν που ξεκινά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία σεζόν όπου καταναλωτές και επιχειρήσεις -ειδικά στο χώρο της λιανικής και ακόμη περισσότερο σε αυτόν του e-commerce- θα κληθούν να κάνουν ασκήσεις «ισορροπίας».

Ο λόγος είναι απλός: η κατάσταση που διαμορφώνεται με τις τιμές στο χώρο της ενέργειας, είτε μιλάμε για ηλεκτρική ενέργεια είτε για καύσιμα, έχει αλλάξει τους τελευταίους μήνες τα δεδομένα και το προηγούμενο status quo του κάθε νοικοκυριού και της κάθε επιχείρησης. Το κόστος για τις επιχειρήσεις έχει προφανώς αυξηθεί και πολλές εξ αυτών είναι υποχρεωμένες να περάσουν, είτε όλη την αύξηση, είτε μέρος αυτής, στην τιμή πώλησης των προϊόντων και των υπηρεσιών τους. Από την άλλη πλευρά, οι καταναλωτές καλούνται και αυτοί να διαχειριστούν την αύξηση του κόστους σε ηλεκτρικό ρεύμα και καύσιμα, μειώνοντας άλλες δαπάνες τους. Είναι μία πολύ δύσκολη άσκηση ισορροπίας, που κάθε πλευρά θα πρέπει να κάνει τις δικές της επιλογές.

Ένα από τα βασικά ατού του ηλεκτρονικού εμπορίου ήταν οι χαμηλότερες τιμές. Οπότε, είναι αρκετά πιθανό οι καταναλωτές να αρχίσουν να στρέφονται προς τα e-shops για να αγοράσουν προϊόντα, όπως είναι ρούχα και διάφορα καταναλωτικά αγαθά. Ενδεχομένως, κάποια καταστήματα να σπεύσουν να το εκμεταλλευτούν και να πιέσουν τις τιμές, αλλά αυτό ελλοχεύει τον κίνδυνο να μειώσουν σε τέτοιο βαθμό τα περιθώρια κέρδους τους, ώστε η άσκηση τελικά να μη βγαίνει. Συν το γεγονός ότι οι αυξημένες τιμές στα καύσιμα επηρεάζουν τα μεταφορικά και οι καταναλωτές έχουν πλέον «εκπαιδευτεί» ώστε να κοιτάνε το συνολικό κόστος για μία παραγγελία, ενώ φυσικά, το ότι θα πληρώσουν λιγότερα, δε σημαίνει ότι είναι και διατεθειμένοι να υποστούν ένα χαμηλό επίπεδο εξυπηρέτησης.

Η εξίσωση δεν είναι καθόλου απλή και χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή από την πλευρά των επιχειρήσεων λιανικής, προκειμένου να καταφέρουν να διατηρήσουν την πελατεία τους, αλλά ταυτόχρονα να μπορέσουν να έχουν και ένα περιθώριο κέρδους που να επιτρέπει την επιβίωσή τους. Θα πρέπει επίσης να είναι προσεκτικοί όσον αφορά στα ανοίγματα που θα κάνουν και να έχουν Plan Β ή ακόμη και Plan C σε περίπτωση που η άσκηση δε βγει όπως την έχουν σχεδιάσει.

Γενικότερα, η φετινή σεζόν θα είναι μία δύσκολη περίοδος. Μία περίοδος που οι επιχειρήσεις θα πρέπει να δείξουν προσαρμοστικότητα. Και ενδεχομένως θα πρέπει να σπεύσουν να επενδύσουν περισσότερο σε τεχνολογίες που θα τους επιτρέψουν να αυτοματοποιήσουν διαδικασίες, να μειώσουν το κόστος τους και να βρουν νέους πελάτες. Βέβαια, η απόφαση για επενδύσεις σε μία τέτοια περίοδο δεν είναι καθόλου απλή και το ρίσκο είναι μεγάλο. Αλλά είπαμε, η φετινή σεζόν θα έχει πολλές ασκήσεις ισορροπίας.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά! Καλά-καλά δεν προλάβαμε να επιστρέψουμε από τις διακοπές, να πιάσουμε το πληκτρολόγιο και να ζεστάνουμε την καρέκλα μας (καλώς σας ξαναβρίσκουμε, να ευχηθούμε, βεβαίως!) κι αμέσως «άρχισαν τα όργανα» με τις κυβερνοεπιθέσεις…

Για την ακρίβεια, τα «όργανα» είχαν αρχίσει λίγο νωρίτερα, στα μέσα Αυγούστου, έτσι για να κάνουν πιο εντυπωσιακή την υποδοχή μας και το άνοιγμα της νέας σεζόν.

Θα μου πείτε -με το δίκιο σας- πως οι κακόβουλοι όχι μόνο δεν πάνε διακοπές, αλλά αντίθετα εκμεταλλεύονται τις δικές μας για να κάνουν τις «δουλειές» τους, ποντάροντας στο γενικότερο κλίμα χαλάρωσης και ραστώνης, λόγω του θέρους. Κι όχι αδίκως, όπως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος: οι διεθνείς στατιστικές δείχνουν αυξητικές τάσεις για τους θερινούς μήνες, αλλά ο οικοδεσπότης σας θέλει να σταθεί περισσότερο στη διαφοροποίηση των «στόχων» τους οποίους επιλέγουν και τον βαθμό επικινδυνότητας της δραστηριότητάς τους, που δείχνει να «ανεβαίνει πίστα».

Μετά τις μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις και τους οργανισμούς, στο στόχαστρο έχουν μπει πλέον και οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας – δημόσιες και ιδιωτικές, από τις οποίες οι κακόβουλοι απαιτούν λύτρα, προκειμένου να τους επιτρέψουν να συνεχίσουν απρόσκοπτα τη λειτουργία τους – αν μπορεί κανείς να βασιστεί στον λόγο τους, βεβαίως, αφού εξ ορισμού δεν είναι και τα πλέον αξιόπιστα άτομα... Πρόσφατα παραδείγματα της δράσης τους, δυο «επεμβάσεις» μέσα στον Αύγουστο - τότε, τουλάχιστον, έγιναν γνωστές, αφού ο ακριβής χρόνος της εισβολής συνήθως δεν αποκαλύπτεται, για προφανείς λόγους, ούτε από τη μία ούτε από την άλλη πλευρά.

Στην πρώτη, η βρετανική South Staffordshire PLC, μητρική εταιρία των South Staffs Water και Cambridge Water, παραδέχθηκε ότι έπεσε θύμα κυβερνοεπίθεσης, τονίζοντας ότι επλήγη το διοικητικό σκέλος της, αλλά όχι η παροχή νερού στις αντίστοιχες περιοχές της χώρας. Όμως, η σχετική με την επίθεση αυτή αναφορά της Check Point αποκάλυψε αφενός ότι ζητήθηκαν λύτρα από ρωσόφωνους «εισβολείς» στα υπολογιστικά συστήματα της εταιρίας ύδρευσης (άρα, πρόκειται για καθαρή επίθεση λυτρισμικού) οι οποίοι διατείνονται μάλιστα ότι απέκτησαν πρόσβαση σε 5 ΤΒ δεδομένων, αφετέρου οι κυβερνοεγκληματίες της ομάδας Clop απείλησαν με επέμβαση στη χημική σύσταση και την ποιότητα του νερού το οποίο ρέει στο δίκτυο προς τους καταναλωτές, έχοντας πρόσβαση στα συστήματα SCADA της εταιρίας. Το αστείο της ιστορίας είναι ότι η Clop ανακοίνωσε ως στόχο την Thames Water, τη μεγαλύτερη εταιρία ύδρευσης της Βρετανίας, αλλά τελικά «χτύπησε» τη μικρότερη South Staffordshire – όμως, ακόμα κι έτσι, το πρόβλημα και η απειλή για το ευρύ κοινό παραμένουν.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτού του είδους οι επιθέσεις θα συνεχιστούν με ολοένα μεγαλύτερη ένταση, αφού ο εν δυνάμει κίνδυνος για τη δημόσια υγεία ουσιαστικά φέρνει τα «θύματα» σε δύσκολη θέση και τα εξαναγκάζει να διαπραγματευτούν με τους κακοποιούς. Στην περίπτωση της βρετανικής εταιρίας ύδρευσης, (τομέας που θεωρείται ιδιαίτερα ευαίσθητος, αφού τα «τερματικά» του βρίσκονται παντού), ο μεγάλος φόβος ήταν μήπως υπάρξει κακόβουλη επέμβαση στα χημικά καθαρισμού του πόσιμου νερού, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Ανάλογο συμβάν είχε υπάρξει πέρυσι, σε εταιρία ύδρευσης της Φλόριντα και το πρόλαβαν την τελευταία στιγμή…  

Με δεδομένο ότι ο ψηφιακός μετασχηματισμός διαρκώς εξαπλώνεται, λοιπόν, η θωράκιση κάθε ΔΕΚΟ όσον αφορά στην αντιμετώπιση κυβερνοεπιθέσεων πρέπει να θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ – η Ελλάδα, προφανώς, δεν εξαιρείται από τον κανόνα, όπως απέδειξαν η κυβερνοεπίθεση στα ΕΛΤΑ, στα τέλη Μαρτίου, αλλά κι εκείνη (η δεύτερη πολύ πρόσφατη, καθώς δημοσιοποιήθηκε στις 19 Αυγούστου) στον ΔΕΣΦΑ. Και στις δυο ελληνικού ενδιαφέροντος περιπτώσεις ζητήθηκαν λύτρα που, σύμφωνα με επίσημες διαβεβαιώσεις, δεν δόθηκαν - μάλιστα οι «στόχοι» ούτε δέχτηκαν να μιλήσουν με τους κακόβουλους. Γι’ αυτό η ομάδα Ragnar Locker, στη δεύτερη περίπτωση, «τιμώρησε» τον ΔΕΣΦΑ αναρτώντας στη σελίδα της στο dark web κάποια από τα οικονομικά και μισθολογικά στοιχεία του, στα οποία είχε αποκτήσει πρόσβαση.

Βεβαίως, τόσο στα ΕΛΤΑ όσο και στον ΔΕΣΦΑ λαμβάνονται πλέον μέτρα και αντίμετρα, οι συνέργειες με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και τους αρμόδιους κρατικούς φορείς, αλλά και ιδιωτικές εταιρίες εξειδικευμένων συμβούλων δίνουν και παίρνουν, τα ευαίσθητα σημεία «θωρακίζονται». Όμως, κάτι μας λέει πως και οι δικές μας κρίσιμες υποδομές -όπως σ’ όλο τον κόσμο- αργά ή γρήγορα θα ξαναγίνουν στόχος κακόβουλων. Αγρυπνείτε, λοιπόν, σε όλα τα επίπεδα – από τον CEO ως τον τελευταίο εργαζόμενο και τον τελευταίο συνδεδεμένο χρήστη, γιατί η καταστροφή δεν απέχει πολύ!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Για όσους δεν το έχουν διαβάσει ήδη, πριν από μερικές ημέρες ψηφίστηκε στη Βουλή ένα νομοσχέδιο που ασχολείται με τις αποκαλούμενες αναδυόμενες τεχνολογίες. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο επιδιώκει να δημιουργήσει το ρυθμιστικό πλαίσιο για την αξιοποίηση της Τεχνητής Νοημοσύνης αλλά και του blockchain, καθώς δίνει τη δυνατότητα για σύναψη smart contracts. Περιλαμβάνει, όμως, ρυθμίσεις και για ένα άλλο, πολύ ενδιαφέρον θέμα για την αγορά του ηλεκτρονικού εμπορίου: τη δυνατότητα για χρήση drones για την παράδοση παραγγελιών!

Γενικότερα, η ιδέα για την παράδοση παραγγελιών με τη χρήση drones μοιάζει βγαλμένη λίγο από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Και είναι σίγουρα ένα πολύ ωραίο concept με αρκετές πρακτικές εφαρμογές. Επιπλέον, η Ελλάδα θα είναι από τις πρώτες χώρες που το επιτρέπει. Και ήδη υπάρχουν δημοσιεύματα ότι τα ΕΛΤΑ θα δοκιμάσουν σχετικά σύντομα τη συγκεκριμένη δυνατότητα.

Πιθανός συνεργάτης η Matternet, μία startup που έλαβε πρόσφατα χρηματοδότηση από το επενδυτικό ταμείο Φαιστός, και δημιουργεί στην ελλάδα ένα κέντρο έρευνας και ανάπτυξης. Σημειωτέον, ότι ένα από τα πλεονεκτήματα της χρηματοδότησης από το Φαιστός είναι ότι προσφέρει τη δυνατότητα συνεργασίας με οργανισμούς του ευρύτερου δημοσίου τομέα, όπως, στην προκειμένη περίπτωση, είναι τα ΕΛΤΑ.

Βέβαια, υπάρχουν ουκ ολίγες προκλήσεις όσον αφορά στη συγκεκριμένη υπηρεσία. Φυσικά, το 5G είναι απαραίτητο για να λειτουργήσει, αλλά εκεί η Ελλάδα τα πάει καλά από πλευράς κάλυψης. Τα ζητήματα είναι άλλα.

Το πιο βασικό, είναι ότι για να λειτουργήσει σωστά θα πρέπει ο τόπος παράδοσης να μπορεί να εντοπίζεται με μεγάλη ακρίβεια. Αυτό σημαίνει ότι δε θα σας παραδοθεί το δέμα σας στο μπαλκόνι του σπιτιού σας! Τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Άλλωστε και η Amazon στα διάφορα videos που δημοσιεύει φαίνεται ότι τα drones παραδίδουν σε μονοκατοικίες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Γιατί είναι προφανές, ότι είναι πιο εύκολο να παραδίδεις στην αυλή ενός σπιτιού και όχι στον 5^ο όροφο μίας πολυκατοικίας.

Μία βασική προϋπόθεση για τα παραπάνω, είναι να δούμε να εφαρμόζεται ο νέος ταχυδρομικός κώδικας όπου θα φθάνει σε επίπεδο τετραγώνου. Πρόκειται για μία πολύ βασική παράμετρο για να λειτουργήσει η συγκεκριμένη υπηρεσία.

Μία άλλη πρόκληση, είναι ότι πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τα drones έχουν περιορισμούς όσον αφορά στο βάρος των αντικειμένων που μπορούν να μεταφέρουν, αλλά και στην εμβέλειά τους. Φυσικά, είναι ιδανικά για μία παράδοση φαρμάκων ή μικρών και ελαφρών πακέτων, αλλά σε αυτή τη φάση δεν μπορούν να παραδώσουν, για παράδειγμα, ένα laptop. Πέραν του βάρους, υπάρχει και το θέμα του μεγέθους της συσκευασίας.

Όσον αφορά στην εμβέλεια και την αυτονομία, τα drones μπορούν να είναι στον αέρα για ένα χρονικό διάστημα 20-30 λεπτών, αν μιλάμε για τα πιο απλά μοντέλα. Αλλά, όσο οι δυνατότητες τους βελτιώνονται τόσο αυξάνεται και το μέγεθος τους και ο όγκος των drones. Μία ακόμη παράμετρος που πρέπει να ληφθεί υπόψιν. Οπότε μάλλον δύσκολα θα δούμε -τουλάχιστον στα επόμενα 5-7 χρόνια- παραδόσεις με drones σε ορεινές ή δυσπρόσιτες περιοχές.

Γενικότερα, οι παραδόσεις με drones είναι μία εξαιρετική ιδέα, αλλά ακόμη είμαστε στην αρχή. Υπάρχουν πολλά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν προκειμένου να είναι αποτελεσματική αυτή η υπηρεσία και να μπορέσει να δώσει λύσεις, όσον αφορά στην ταχεία και άμεση εξυπηρέτηση παραγγελιών.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Όποιος παρακολουθεί από κοντά την αγορά των ημιαγωγών τον τελευταίο χρόνο όχι μόνο δεν υπάρχει περίπτωση να μην συμφωνήσει μ’ αυτόν τον τίτλο, αλλά μπορεί να υπερθεματίσει κιόλας. Γιατί το «ζην επικινδύνως» (αυτό σημαίνει στα ιταλικά το δεύτερο σκέλος του) έχει γίνει πλέον καθημερινή πραγματικότητα σ’ αυτόν τον πολύπαθο (ιδιαίτερα από την εκδήλωση της πανδημίας και μετά) αλλά και ιδιαίτερα κρίσιμο για την παγκόσμια ανάπτυξη, χώρο.

Κι ο λόγος δεν είναι άλλος από την έντονη «πτητικότητα» που χαρακτηρίζει τις διεθνείς εξελίξεις, με συνεχείς «αναταράξεις» και αλλεπάλληλες ανατροπές, οι οποίες έχουν άμεση και συνηθέστατα δυσάρεστη επίπτωση στις ανάγκες για ημιαγωγούς και -εξ αντανακλάσεως- στην παγκόσμια παραγωγή τους. Που, στα μάτια κάποιου εξωτερικού και ουδέτερου παρατηρητή, ίσως να μη διαφέρει πολύ από ένα… καρδιογράφημα – μια του ύψους, μια του βάθους!

Να, δείτε τι συνέβη τους τελευταίους μήνες που, από την απόλυτη ανάγκη για άμεση τροφοδότηση της βιομηχανίας με τσιπ (σε ευρύτατο φάσμα, μάλιστα, αφού δεν υπάρχει χώρος και κλάδος στην καθημερινότητά μας του οποίου η βιωσιμότητα να μην εξαρτάται λίγο ως πολύ από τη χρήση ψηφιακής τεχνολογίας, άρα ημιαγωγών), περάσαμε στις προειδοποιήσεις για «λίγο κράτει, βρε αδελφέ»!

Καταπώς λένε οι αναλυτές, περάσαμε στο άλλο άκρο: το παρακάναμε με την αύξηση της παραγωγής ημιαγωγών και τη δημιουργία νέων εργοστασίων, τα οποία στήνονται όχι μόνο για να καλυφθούν οι τρέχουσες (και οι καθυστερημένες) ανάγκες, αλλά και για να ενισχυθεί η εντοπιότητα όσον αφορά σ’ αυτά τα απαραίτητα εξαρτήματα, άρα η τεχνολογική ανεξαρτησία κάθε χώρας ώστε να μπορεί να χαράζει αυτόνομα τη δική της στρατηγική, αντί να σύρεται κατά τις επιταγές των «μεγάλων».

Τι λένε, λοιπόν, οι αναλυτές; (της Omdia, στην περίπτωσή μας) Βάζοντας κάτω τα νούμερα, λένε πως έπειτα από μια περίοδο πέντε διαδοχικών τριμήνων, από τις αρχές του ’20, κατά τα οποία πηγαίναμε -από πλευράς εσόδων των κατασκευαστών ημιαγωγών- από ρεκόρ σε ρεκόρ, στο πρώτο τρίμηνο του ’22 πιάσαμε οροφή, η αύξηση ήταν ελάχιστη έως μηδενική. Κι αυτό είχε ως συνέπεια να φουντώσουν τα σενάρια, οι προβλέψεις και οι βαθυστόχαστες αναλύσεις για το τι μέλλει γενέσθαι σ’ αυτόν τον ιδιαίτερα ευμετάβλητο χώρο.

Αιτίες, πάντως, υπάρχουν αρκετές και είναι -προφανώς- αναμφισβήτητες: από τη μια, οι τιμές των πρώτων υλών σε όλο τον κόσμο αυξήθηκαν, όπως παρατηρεί ανάλυση του Bloomberg, (ανα) τροφοδοτώντας το γενικότερο επίπεδο του πληθωρισμού, που με τη σειρά του μείωσε τις δαπάνες των καταναλωτών κατά το πρώτο τρίμηνο φέτος, ιδιαίτερα σ’ ό,τι αφορά στην αγορά των smartphone, χωρίς να ξεχνάμε και τις συνεχιζόμενες δυσχέρειες (δεν απαλλαχθήκαμε ακόμα από την πανδημία, όσο κι αν την ξορκίζουμε) στην τροφοδοτική αλυσίδα, που ταλανίζουν πάντα τους κατασκευαστές.

Παρόλα αυτά, οι αναλυτές της IDC προβλέπουν άλλη μια καλή χρονιά με ισχυρή ανάπτυξη για τη βιομηχανία, αλλά παράλληλα τονίζουν και το θέμα των ελλείψεων που -όπως λένε- θα μας κρατήσει συντροφιά και τους πρώτους μήνες του ’23. Οι ίδιοι προειδοποιούν, πάντως, τους κατασκευαστές να μην το παρακάνουν όσον αφορά στην αύξηση της παραγωγής, γιατί στο τέλος θα βγουν χαμένοι. Στο ίδιο μήκος κύματος φαίνεται πως κινούνται -όπως γράφει το πάντα έγκυρο Bloomberg- και οι αναλυτές του Jefferies Group, που επίσης προειδοποιούν για διορθωτικές κινήσεις από την αγορά τους αμέσως επόμενους μήνες, ως αποτέλεσμα της αύξησης της παραγωγής σε συνδυασμό με τη μείωση της ζήτησης.

Κι αν το καλοσκεφτείς, η αγορά αναπτύσσεται (ή συρρικνώνεται) με έναν εντελώς δυναμικό τρόπο που εξαρτάται από πλήθος παράγοντες: από τις πληθωριστικές τάσεις και τη γενικότερη κατάσταση της οικονομίας ως τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας και την ενεργειακή (αλλά και την επαπειλούμενη επισιτιστική) κρίση, τους επόμενους μήνες. Όταν δεν μπορείς (ή φοβάσαι πως σύντομα δεν θα μπορείς) να τα βγάλεις πέρα, δύσκολα πας να αγοράσεις καινούριο smartphone ή PC – εκτός αν το προηγούμενο βγήκε εκτός και το χρειάζεσαι οπωσδήποτε, για να κάνεις τη δουλειά σου.

Θα δούμε κάμποσες αλλαγές τους ερχόμενους μήνες, ενδεχομένως και ανατροπές – δύσκολοι ετούτοι οι καιροί και η ετοιμότητα είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία…

ΥΓ. Η στήλη και οι οικοδεσπότες της θα φύγουν σύντομα -μέρες που είναι- για διακοπές. Οι «μπαταρίες» τους χρειάζονται επαναφόρτιση, άπαξ ετησίως, για να μπορούν να αποδώσουν. Καλή αντάμωση τον Σεπτέμβρη, λοιπόν!  

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Στο προηγούμενο σημείωμά μου αναφέρθηκα στο γεγονός ότι αυτό που μετρά για πολλούς καταναλωτές δεν είναι η παράδοση την ίδια ή την επόμενη μέρα της παραγγελίας τους, αλλά η παράδοση όποτε και όπου το επιθυμούν αυτοί.

Παράλληλα, όμως, έχει σημασία να δούμε μία ακόμη πολύ σημαντική και ενδιαφέρουσα τάση. Αυτής της άμεσης παράδοσης προϊόντων. Και φυσικά, δε μιλάμε για την παραγγελία φαγητού ή καφέ, αλλά για τη δυνατότητα που προσφέρουν αρκετές πλατφόρμες -οι οποίες ξεκίνησαν από το χώρο των παραγγελιών φαγητού ή καφέ- να παραδίδουν είδη σούπερ μάρκετ (και όχι μόνο) άμεσα στον πελάτη τους.

Προς το παρόν, η έμφαση που δίνεται είναι στα «είδη παντοπωλείου», με τις πλατφόρμες είτε να συνεργάζονται με αλυσίδες σούπερ μάρκετ, είτε να έχουν δημιουργήσει οι ίδιες τη δική τους «αλυσίδα». Τα εισαγωγικά είναι γιατί το μοντέλο σε αυτή την περίπτωση περιλαμβάνει τη δημιουργία των αποκαλούμενων «dark stores», ήτοι κλειστών στο κοινό, μικρών καταστημάτων, που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για παραδόσεις αγαθών στους πελάτες της εκάστοτε πλατφόρμας.

Ο ανταγωνισμός στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι τόσο στις τιμές, όσο στο χρόνο παράδοσης. Ο στόχος είναι τα 15 λεπτά και κάποιοι υποστηρίζουν ότι τον πετυχαίνουν, αλλά γενικώς δεν είναι και τόσο εύκολο και συνήθως οι περισσότεροι «παίκτες» μπορούν να διεκπεραιώνουν τις παραγγελίες μέσα σε διάστημα μίας ώρας. Οι καταναλωτές δείχνουν ικανοποιημένοι από αυτό το μοντέλο, το οποίο αναμένεται να μας απασχολήσει αρκετά τα επόμενα χρόνια. Χωρίς να σημαίνει ότι θα δούμε να εγκαταλείπεται το φυσικό κατάστημα. Απλά, ο καταναλωτής θα έχει πολλαπλές επιλογές, το οποίο είναι και το ζητούμενο.

Παράλληλα, όμως, αυτό το μοντέλο του «insta delivery» μπορεί να αποδειχθεί μία μεγάλη ευκαιρία για μικρού μεγέθους καταστήματα που λειτουργούν σε γειτονιές και δεν μπορούσαν μέχρι τώρα να εξυπηρετούν πελάτες σε άλλες περιοχές της ίδιας πόλης - αν μιλάμε για κάποιο από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Μία τέτοια επιχείρηση μπορεί, ενδεχομένως, να έχει καλή παρουσία στα ψηφιακά κανάλια, αλλά μέχρι τώρα δεν μπορούσε να εξυπηρετεί άμεσα και γρήγορα πελάτες που δεν βρίσκονται πολύ κοντά της. Φανταστείτε, ένα κατάστημα που είναι στο Μαρούσι και παίρνει μία παραγγελία από τη Γλυφάδα. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να αποστείλει την παραγγελία την ίδια ημέρα, ή στο επόμενο δίωρο. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί την επόμενη μέρα.

Όμως, αυτό μπορεί και να αλλάξει, γιατί αρχίζουμε να βλέπουμε πλατφόρμες που προσφέρουν αυτή τη δυνατότητα εξυπηρέτησης με χαμηλό αντίτιμο. Δηλαδή, να δίνουν τη δυνατότητα στο κατάστημα στο Μαρούσι να εξυπηρετήσει έναν πελάτη στη Γλυφάδα μέσα σε ένα δίωρο. Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για φαγητό ή καφέ, αλλά αν ο πελάτης θέλει, για παράδειγμα, ένα συγκεκριμένο ρούχο και το θέλει άμεσα και το θέλει από το συγκεκριμένο μαγαζί, γιατί όχι;

Το insta delivery είναι μεν κάτι που εστιάζει στα είδη σούπερ μάρκετ σε αυτή τη φάση, αλλά τα μοντέλα και οι ευκαιρίες είναι πολλές. Και σταδιακά θα δούμε ακόμη περισσότερες ιδέες να κάνουν την εμφάνισή τους. Ίσως όταν θα μπορούμε να κάνουμε παραδόσεις με drones!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Εσείς μπορεί να τα έχετε ξεχάσει σε κάποιο βαθύ συρτάρι της μνήμης σας, αλλά επειδή scripta manent (που έλεγαν και οι Λατίνοι), «τα γραπτά μένουν», δηλαδή και συνεχίζουν να ορίζουν την ψηφιακή τύχη μας, ως Έλληνες και Ευρωπαίοι. Ποια γραπτά; Αυτά που αποφασίστηκαν πριν από δυο χρόνια, σχετικά με την πορεία και τους στόχους της ψηφιακής δεκαετίας (2020-2030) και φρόντισε να επαναβεβαιώσει η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της τρέχουσας τσεχικής προεδρίας της ΕΕ.

Με το ένα πέμπτο αυτής της δεκαετούς διαδρομής να είναι ήδη παρελθόν, ίσως θα έπρεπε όλοι να ξαναθυμηθούμε τους βασικούς στόχους που τέθηκαν τότε με σκοπό η Ενωμένη Ευρώπη να μείνει μέσα στο έντονα ανταγωνιστικό παιχνίδι (βλέπε, power game) αν όχι για την κυριαρχία σε αναπτυξιακό / οικονομικό / κοινωνικό επίπεδο με την αξιοποίηση της προηγμένης τεχνολογίας, τουλάχιστον για το μη-καπέλωμα από Ασιάτες και Αμερικανούς, που επίσης έχουν ανάλογους στόχους και προσπαθούν να τους πετύχουν με κάθε θεμιτό (και συχνά αθέμιτο) μέσο.

Για την Ευρώπη, οι στόχοι άμεσης προτεραιότητας, με ορίζοντα το 2030, είναι τέσσερις: η εξασφάλιση του ψηφιακού αλφαβητισμού -βασικές ψηφιακές γνώσεις- για το μεγαλύτερο μέρος (ποσοστό τουλάχιστον 80% στις ηλικίες 16-74) του πληθυσμού της, η ανάπτυξη αθροιστικά 10.000 κλιματικά ουδέτερων και ψηφιακά ασφαλών τερματικών κόμβων σε όλες τις χώρες – μέλη, η μετάβαση ποσοστού άνω του 75% των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων στο cloud με παράλληλη αξιοποίηση Big Data και Τεχνητής Νοημοσύνης και, τέλος, η έμπρακτη επιβεβαίωση ότι εννιά στις δέκα μικρομεσαίες επιχειρήσεις (που, άλλωστε, αποτελούν τη «ραχοκοκαλιά» της ευρωπαϊκής οικονομίας) θα αξιοποιούν ως τότε τουλάχιστον τις βασικές δυνατότητες που μας παρέχει η ψηφιακή τεχνολογία.

Σ’ αυτά τα πολύ χρήσιμα θα πρέπει να προστεθεί (για να «δέσει το γλυκό» του ψηφιακού μετασχηματισμού των εθνικών, αλλά και της ευρωπαϊκής οικονομίας) η εξασφάλιση της εύκολης, γρήγορης και οικονομικά προσιτής πρόσβασης του συνόλου των πολιτών στις βασικές δημόσιες υπηρεσίες, στο πλαίσιο του εκδημοκρατισμού της καθημερινότητάς μας. Για όλα αυτά, βεβαίως, ήδη δοκιμάζονται (και κάποια έχουν τεθεί πλέον σε κανονική λειτουργία) τα ανάλογα κανονιστικά πλαίσια, τόσο σε κεντρικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο, ενώ έχουν εγκριθεί τα αντίστοιχα χρηματοδοτικά προγράμματα (πολλά από αυτά, με συμβολή και του ιδιωτικού τομέα) και έχουν αρχίσει να διανέμονται χρήματα στους δικαιούχους, ώστε να προχωρήσουν στην υλοποίηση.

Για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας, το «μονοπάτι» (ή ο οδικός χάρτης, αν προτιμάτε) για την ψηφιακή (και «πράσινη», ας μην ξεχνάμε τον δεύτερο εξίσου σημαντικό πυλώνα, που θα διασφαλίσει -όπως ελπίζουμε- τη βιωσιμότητα όχι μόνο αυτών των φιλόδοξων σχεδίων, αλλά και την υγεία του πλανήτη μας, για τις επόμενες γενιές) ανακοινώθηκε από την πρόεδρο της Επιτροπής, Ούρσουλα ΦονΝτερ Λάιεν, τον Σεπτέμβρη του ’21. Νωρίτερα, τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου, είχε παρουσιαστεί η «πυξίδα» (Compass), το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης για τον ψηφιακό μετασχηματισμό της ως το 2030, με τέσσερις πυλώνες: τις υποδομές, τις δεξιότητας, τις κυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις.

Πιο αναλυτικά, σ’ ό,τι αφορά στις υποδομές, η Επιτροπή επιδιώκει συνδεσιμότητα Gigabit αλλά και 5G για όλους, ενίσχυση σε διψήφιο μερίδιο της εγχώριας παραγωγής ημιαγωγών, τα 10.000 nodes που ήδη αναφέραμε, αλλά και λειτουργία των πρώτων κβαντικών υπολογιστών. Για τις δεξιότητες, εκτός από το 80% των ψηφιακά «εγγράμματων» προβλέπει και αύξηση των ICT Specialists άνω των 20 εκατ., με υψηλό ποσοστό συμμετοχής γυναικών, ενώ στον ψηφιακό μετασχηματισμό των επιχειρήσεων σημαντικός στόχος είναι η ενίσχυση της καινοτομίας. Τέλος, όσον αφορά στην ψηφιοποίηση των υπηρεσιών του δημόσιου τομέα, η Επιτροπή επιδιώκει το ποσοστό κάλυψης να φτάσει το 100% και το ίδιο να συμβεί για την πρόσβαση σε υπηρεσίες ψηφιακής υγείας (eHealth) .

Φυσικά, όπως έχει αποδείξει σε πολλές ακόμα περιπτώσεις (το έχουμε ξαναγράψει, άλλωστε, πως τα τελευταία χρόνια, η τάση είναι η Αμερική να καινοτομεί και η Ευρώπη να θέτει το νομικό πλαίσιο και τους κανόνες), η ΕΕ επιμένει και σ’ αυτό το ψηφιακό «μονοπάτι» στις αξίες της: στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη στήριξη της δημοκρατίας, αλλά και την εξασφάλιση πως όλοι οι εμπλεκόμενοι σ’ αυτό λειτουργούν με υπευθυνότητα και ασφάλεια.

Επτά και τούτο μένουν, λοιπόν, για να δούμε αν θα πιάσουμε (κάτι που όλοι το ευχόμαστε, βεβαίως) αυτούς τους στόχους.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]